Doğa ana yine yaptı yapacağını. İnsanoğluna aslında ne kadar küçük ve ne kadar aciz olduğunu bir kez daha gösterdi.
Bazılarının 'dünyanın başkenti' dediği New York caddeleri karanlığa gömülmüş.
Şehir bu kez gerçekten Gotham City'ye dönmüş. Hani şu 'Batman'in yaşadığı karanlıklar ve kötülükler şehrine.
Bu arada aynı zamanlarda Türkiye'nin batısı da benzer bir şiddete maruz kaldı.
Ben evin dört duvar ve çatısı olmak üzere beşe ayrılacağını ve benim Sinbad gibi yatakla beraber uçmak suretiyle Çeşme'yi yukarıdan izleyeceğimi düşündüm.

GÖKTEN ISLAK TOKATLAR YEDİK
Bir ev çatır çatır öter mi?
Benimki öttü.
Bir ara menteşelerinden kurtulup özgürlüğe yelken açmak istermiş gibi sarsılan bahçe kapısını kilitlemek için dışarı çıktım ve korkudan ne yapacağımı şaşırdım.
Çünkü gökyüzünde durum aynen şöyleydi:
Kapkara bulutlar hızla bir o yana, bir bu yana hareket edip birbirinin sanki içine geçiyor. Arkalarında bir yerde gizlenmiş ay ise bu bulut karmaşasına ışık tutarak, yarattığı gölge oyunlarıyla insanı iyice altına kaçırma noktasına getiriyor.
Bu arada yağan yağmur, yağmur falan değil.
Küçük elli ama çok güçlü biri yüzünüze sağlı sollu ıslak tokatlar indiriyor.
Ağaçlar fırtınadan, pilatese niyetlenmiş Ebru Şallı misali sağdan kalkıp sola, soldan kalkıp arkaya yatıyor.

DOĞA BİZE HAD BİLDİRSİN!
Kapıları kilitleyip, Bismillah deyip eve nasıl kaçtığımı bilemedim.
Fakat işte bu tür doğa olaylarının, arada insanı kendine getirmesi açısından gerçekleşmesi gerekli gibi sanki. Ama tabii can almasın, kimseyi de evinden etmesin.
Yalnız had bildirsin, koruyuculuğunun, doğurganlığının yanında öfkesinin nelere mal olabileceğini de göstersin. Dengesiyle oynayanın dengesini yok edeceğini göstersin.
İnsan denen acımasız 'şey' git gide kendi kibiri ve şişen egosu içinde o 'şeyden' 'canavara' dönüştü çünkü.

GÜÇSÜZÜ YOK EDİYOR
Dünyanın sadece kendi mutluluğu ve refahına hizmet için yaratıldığını, içinde sadece insan ırkının yaşama hakkı olduğunu düşünüyor.
Ki kendi ırkında da sadece kendisine saygısı var.
Güçsüzü yok etmekte hiçbir sakınca görmüyor.
Dostluk, kardeşlik, dayanışma, bir olma gibi kavramlar artık anı bile olamayacak kadar uzakta.
Bu dünya 'Başka bir gezegenin cehennemi' diyorlar ya hani, ben buna ciddi ciddi inanır oldum artık.
Ama gerçekten öyle hani...