Dağ gibi arkadaşım gözlerimin önünde eridi!
Hey gidi hey!
Tarih: 3 Temmuz Cuma Saat: 01.00 Olay yeri: Suada "İpek! Orada mısın?" İpek kollarını bağlamış, tek noktaya bakmıştır, sadece cızırtı çıkarır "Iııı". "İpek! Geçti canım geçti..." İpek şarkı söylemeye başlar: "Yaşlanmışsın görmeyeli, şişmanlamışsın, evlendin mi, kaç kere..."
Geçen perşembe İpek, iki büklüm yanımda bitti. "Ayşe! Bugüne kadar senden bir şey istedim mi?"

MICHAEL DA GİTTİ...
Teknik olarak "Hayır" cevabı vermem gerek ama altından ne çıkacak merakından bozmuyorum: "Yok canııım!"
İpek devam: "Yarın akşam Suada'da Modern Talking'e gidelim mi?" "Aaa olmaz! Yalın'a gidiyoruz." "Ya lütfen Ayşe n'olur."
Duruma uyanıyorum, İpek bir şeyin peşinde...
Meğer bizim kızın ilk aşkı, Modern Talking'in solisti Thomas'ıymış.
Babası odasına poster asmasına izin vermezmiş, o da gizli gizli gardırobunun iç kapağına yerleştirmiş Thomas'ını.
Her sabah Thomas'ın fotoğrafına öpücük kondurmadan evden çıkmazmış. (Deli mi ne?) Devamlı hayaller kurarmış. İpek Thomas'la evli, İpek'le Thomas'ın boy boy çocukları var. İpek Thomas'la tatilde, İpek Thomas'la teknede...
Bildiğiniz Thomas'la kafayı yemiş, çok şizofren hareketler bunlar! "Bak" dedi "Michael'ı da kaybettik (Sanırsınız amcaoğlu) dünya gözüyle Thomas'ımı görmeden gidersem kahrolurum...

" ALLIK SÜRSEYDİM BARİ "
Tamam İpoş, sözüm söz, seni Thomas'a götüreceğim ama önce Yalın."
Yalın konseri 21.00'de Kuruçeşme Arena'da, Thomas 23.00'de 'Suada'da. İpek'le Arena'da buluştuk.
Bir Yalın söylüyor, bir biz.
Nasıl keyifliyiz!
Bir ara gözüme takıldı; İpek ağladı ağlayacak, aklı Thomas'ta.
Meğer saat 23.00'ü geçmiş.
Hemen Suada'ya attık kendimizi.
Eğer bu konseri kaçırırsa, bir ömür kölesi olmak zorunda kalırım. Allah'ım sen yardım et!
Suada'daki konser alanına koşa koşa giriyoruz. "İpeeek?"...
Aaa bizimki toz bulutu oldu, kayboldu.
Arıyorum arıyorum, yok!
Meğer bir Thomas'lık arkadaşlığımız varmış. İyisi mi dışarıda oturup bekleyeyim.
Konser bitiyor, İpek yanıma geliyor, dilinde Yalın'ın şarkısı "Yaşlanmışsın görmeyeli, şişmanlamışsın, evlendin mi, kaç kereeee..." "Kızım yaşlanmış be! Hey gidi Thomas hey!"
O sırada Reina-Suada'nın her şeyi Ali Ünal katılıyor bize.
Ali'nin kulağına eğilip, durumu anlatıyorum.
Ali, İpek'le Thomas'a tanışma ayarlıyor.
İpek şok! "Daha ne istiyorsun. Dünyanın gelmiş geçmiş en uzun Secret'ını sen yaptın, yürüüü!"
Aaa! Bizim girişken İpek'e bir haller gelmez mi? "Yok! Bayılırım! Ölürüm!"
Tutup kolundan götürüyoruz.
Yolda hâlâ konuşuyor "Ay iki allık sürseydim, parfüm sıksaydım bari..." "Korkma, Thomas'a komaz canım!" (Ne kötü espri offf)

İPEK'E ULAŞILAMIYOR
Kulis'e giriyoruz. Thomas'la İpek karşı karşıya!!!!
Sanırsınız İpek orada değil!
Kolları bağlamış, yüzü kıpkırmızı, dikiliyor.
Ben de kızını şöhret etmeyi kafasına koymuş anneler gibi çekiştirip duruyorum. Çok eğleniyorum ya, ayrııı.
Diyorum "Thomas bu İpek." Sanırsınız Thomas yüz yıllık kankam. Bu ne rahatlıksa. Eh! İnsan ancak hayran olunca tutuluyor galiba. İpek elini uzatıyor.
Ben arkadan itiyorum "Öpsene İpek!"
Soruyorum: "Bi fotoğraf çekinebilir miyiz Thomas Bey?" Adam samimiyetle kabul ediyor.
Makina geliyor. Thomas, İpek'e kol atıyor, İpek'in kalbi küt küt! Aa! makinanın flaşı kapalı. "Pardon" çekiyorum, flaşı açıyorum.
İkinci deneme... Aa! Makinanın hafızası dolu!
Yine "Pardon", bu sefer fazla fotoğrafları siliyorum. İpek'ten ses, "Hayat beni neden yoruyosun!" Üçüncü denemede işlem tamamlanıyor.
Vedalaşıp, masamıza dönüyoruz. İpek kilit! Ben arkadaşımı hiç böyle görmedim. Gerçekten aklım almıyor bu hayranlık durumunu...
Tamam, beğenirsin ama abartma, o da insan. Ne desem olmuyor, aradığımız İpek'e yarım saat boyunca ulaşılamıyor.
Sonra ilk tepki geliyor: "Salak kafam!"
Hayırdır? "Keşke daha sıcak davransaydım, niye ağır yaptım ki? Tutmayın beniii, Thomas'a gidiyorum. Seviyorum lennn!"
Hah! Kayış tümden koptu...
Demek ki; hayranlık denen şey bünyeye girdi mi, bir de hayallerle süslendi mi yapacak hiçbir şey yok! Akıl evden gidiyor, insan kendini unutuyor, sadece ondan ibaret oluyor.
Kim bilir belki de güzel bir his olsa gerek. Ne dersiniz?