O kızla beraber olsun mu? İstiyor ama istemiyor da, bilemiyor.
O adamla evlensin mi? Emin değil.
Seviyor mu? Bazen evet, bazen hayır.
İşini değiştirsin mi? Kestiremiyor.
Mutlu mu, mutsuz mu? Sağ mı, sol mu? Pazartesi mi, salı mı? Çay mı, kahve mi? Macera mı, romantik komedi mi? Balık mı, et mi? Şimdi mi, sonra mı?
Kararsızlık kötü şey tabii. Tavsiye etmiyoruz yani.
İnsanın ruh halini bozuyor bir kere. Kendisiyle çelişkiye düşürüyor. Başkalarına danışmadan şuradan şuraya gidemez oluyorsun bir süre sonra.
Hele o içinde yanıp sönen kaçırmışlık, atlamışlık, yanlış yapmışlık hissi yok mu; mahvediyor adamı. Karar verememekten sebep çevreye verilen rahatsızlık da cabası.
Kararsızlığın 'doğru davranma' mücadelesi olduğuna da inanmıyorum ben. Sonunda aklın diğerinde kalıyorsa, ortada eğrilikten başka şey yoktur. Belki de başka bir durumdur bizimkisi; hep olmayanı merak etme, isteme, arzulama durumu.
Sahip olma hastalığı belki de.
Dedim ya; kararsızlık pek sıkıntılı bi'şey; acilen bünyeden atmak gerek yani.