İşte bunlar hep bilgisizlik, özensizlik, hep benden sonra tufancılık. Hafta sonunu Çeşme-Alaçatı'da geçirdim. Ayrıntılı yazısı geniş geniş cumartesi köşemde olacak.
Plajdan sonra arkadaşım Esra ile şöyle bir sokaklarda dolaşalım dedik. Gözlüğümü kaybettiğim için Alaçatı'nın içindeki bir gözlükçüye girdik. Yanımızda Esra'nın Labrador cinsi iki dünya tatlısı köpeği var.
Biz gözlük bakarken, köpekler de dükkanda dolaşıyor. Bir çığlık koptu çünkü köpekler, kapının önündeki pembe fare zehrini yemiş!

İÇ KANAMA YAPIYOR
Esra, büyük bir soğukkanlılıkla elini köpeklerin ağzına soktuğu gibi zehri çıkarmaya çalıştı ve doğruca veterinere koştuk. Bu arada elimde telefon, Google'a soruyorum: Fare zehri yiyen köpeğe ne yapılır? Zehir ne zaman etkisini gösterir? Köpek, fare zehrinden ölür mü? Veteriner, hemen K vitamini iğnesi ile köpekleri kusturmak için bir ilaç yaptı. Meğer fare zehrinin etkisi üç-dört günde çıkar, iç kanama yaparmış. Bizim köpekler güçlü, kusmuyorlar. Veteriner avuç avuç tuz yedirdi. Saatler sonra ancak kustular ve pembe zehir çıkınca rahatladık. Beş gün üst üste K vitamini iğnesi olacaklar, süt ürünü yememeleri lazım vesaire...

AKIL EDEMEMİŞLER!
Peki çocukların, bebeklerin, köpeklerin, kedilerin gezdiği sokağa fare zehri atmak nasıl düşüncesiz bir kafanın ürünüdür? Restoranına, dükkanına fare girmesin tamam da, bir saniye bile yaptığın hareketin diğerlerinin yaşamına etkisini düşünmez misin be arkadaşım!
Yediklerini görmeseydik, bugün köpeklerimizi kaybetmiştik. O zaman kimden hesap soracaktık? (Tabii ki kimseden! İşimiz hep Allah'a kalıyor) Acımızı nasıl dindirecektik?
Zehri koyanlar, şaşkın şaşkın bakıyor yüzümüze. Akıl edememişler! Ah bu akıllar ve edememeler, ah!
Hem sadece köpekler mi? Bir çocuk, zehri pembe taş sanıp oynayabilir, hatta yutabilirdi.
Buradan okurlarımı uyarıyorum: Biricik çocuklarınız, gözünüz gibi baktığınız hayvanlarınız için bir tehlike daha var. Lütfen dikkat!
Zaten dikkat etmekten ağız tadıyla yaşamayı unuttuk değil mi...