Rahmetli babam, hasta Fenerbahçeli'ydi... Hep izleyemediğim eski maçları anlattırırdım ona... Mikro Mustafa'nın rakibinin bacaklarının arasından geçişini, Can Bartu'nun rakibine topu çarptırıp attığı o ünlü 'bilardo' golünü hiç izlemedim ama babam sayesinde o anları yaşamış kadar oldum... Babama hep, Lefter'e neden 'ordinaryüs' dediklerini sorardım. O da, güler "Ver Lefter'e, yaz deftere... Bitti kalem, doldu defter. Bu alemde kral Lefter..." derdi ve başlardı muhteşem futbolunu anlatmaya.

HAYATI ROMAN OLUR
Ne yazık ki, efsaneleri yaşatmayı da bilmiyoruz... Genç nesiller, Lefter Küçükandonyadis'i sadece anlatılanlardan biliyor. Eski futbol kahramanlarına dair görüntüler çok az. İstatistikler hep yarım yamalak tutulmuş. Hayatlarını anlatan doğru dürüst otobiyografik eserler de yok denecek kadar az. Çekilen belgeseller ise hiç modern ölçütlerde değil, hepsi ağlak... (Çünkü ülkemizde belgesel çekmek röportaj yapmakla karıştırılıyor.) Futbolcularda da hata var, anılarını yazan yok! Lefter'in büyük paralar teklif edilmesine rağmen Yunanistan Milli Takımı'nda oynamaması... Yunanlıların Lefter'i vatan haini ilan etmesi... Maçlarda kendisine "Kefere" diye bağırıldığında; daha bir coşup, iki, üç gol atması vs... Malzeme o kadar çok ki; Lefter'in hayatından ne kitaplar, ne belgeseller, filmler çıkar. Lefter'in Rum olması bile başlı başına bir olay. Mesela Lefter, 6-7 Eylül olaylarının yaşanmasına rağmen Türklere hiç küsmedi...

BİR ŞEYLER YAPMALIYIZ
Özetle, Lefter'in efsanesini otobüs durağının karşısına heykel dikip ya da ismini bir tesise vererek yaşatamazsınız! En büyük hata ise Lefter'i futbol dünyasının içine sokmamamızdı... Lefter'in Alex ile buluşturulmasından başka bir olay hatırlayan var mı? Bakın Bobby Charlton'a... Manchester'ın her töreninde, toplantısında var. Adam bizim THY reklamında bile oynadı. Not: Şu anda yaşam mücadelesi veren Lefter'e Allah uzun ömürler versin... Türkiye'ye döndüğünde bir şeyler yapmalıyız!