Tiyatrokare tarafından sahnelenen 'Onca Yoksulluk Varken' oyununun öyküsü sıra dışı...
Fransa'da geçen oyunda; para karşılığında fahişelik yaptıkları için bebeklerine bakamayan kadınların çocuklarını yetiştiren Madam Rosa ile Momo adlı bir Arap çocuğunun öyküsü anlatılıyor.
Rosa da fahişelik yapmış.
Momo bir fahişenin oğlu, babası Rosa'ya bir miktar avans para veriyor ve ondan sadece çocuğunu Müslüman olarak yetiştirmesini istiyor.
Rosa, çocuğu sokağa atmaya kıyamıyor ve söz verdiği gibi Müslüman yetiştiriyor.
Aslında Rosa için din ve ırkın hiç önemi yok, çocukları Müslüman da yetiştiriyor, Hıristiyan da!

ÇALIŞKUR MÜTHİŞ
'Onca Yoksulluk Varken' için ırkçılığı eleştiriyor gibi basit bir ifade kullanmak haksızlık olur. Çünkü ırkçılık ve din ayrımcılığı hakkında müthiş mesajlar veriyor.
Zaten oyunun uyarlandığı 'La vie devant soi' adlı roman 1975'te Fransa'nın en saygın edebiyat ödülü olan Goncourt ödülüne layık görüldü.
Yalnız Nedim Saban'ın uyarlaması ve rejisinde bazı sorunlar da yok değil.
Rosa ve Momo'yu canlandıran Rüçhan Çalışkur ile Rami Çakır'ın karşılıklı sahneleri neredeyse teatral havayı bozacak derecede doğal ve akıcıydı.
Ancak anlatıcının (Gökçer Genç) sahneleri aşırı didaktik ve sıkıcıydı.
Sahnede bir ekranın yer alması ve oraya anlatıcının çizdiği resimlerin ya da farklı görsellerin yansıtılması ilginçti ama oyuna çok da hizmet ettiğini sanmıyorum...
Tabii bunlar küçük ayrıntılar, oyun genel anlamda başarılı ve finali de süprizlerle dolu. Sadece Rüçhan Çalışkur'un müthiş performansı için bile izlenir.
Oyunun günümüzün nabzını tutması da, uyarlandığı romanın ölümsüzlüğünü bir kez daha gösteriyor.
Oyunun galasının Sivas davasında zaman aşımının devreye girdiği güne denk gelmesi de anlamlı bir rastlantıydı.
Bu oyunu kaçırmayın derim!