Maastricht maçı ligin başlamasına kısa bir süre kala Trabzonspor'un eksiklerini görmesi açısından son ciddi sınavıydı. Kabul etmek gerekir ki sonuçtan çok takımın oynamak istediği sistem böylesi maçlarda çok daha öne çıkıyor. Hugo Bross, geçen sezondan farklı olarak 4-5-1 sistemini yerleştirmeye çalışıyor. Bu sistemde orta sahanın iki kenarı ve de önde oynayan forvetin yanında orta sahadan sürpriz çıkılar yapan oyuncunun görevleri çok büyük.
İleride ilk yarıda Umut, 2.yarıda Gökhan Ünal tek forvetti. Bu iki oyuncu da bu sistemin adamları değil. Çünkü ileride oynayan futbolcunun bu sistemde top saklama becerisi yüksek, hava toplarında üstünlüğü olan, sırtı kaleyi dönük oynama özelliklerini yanında orta sahadan gelen arkadaşlarına duvar vazifesi gören biri olması gerekiyor. Orta sahanın kenarlarında ise Engin Baytar, Barış ve ikinci yarıda Alanzinho oynadı. Barış verilen şansları kullanmamakta hala ısrar ediyor!.

ENGİN FLAŞ İSİM OLABİLİR
Yattara'nın yokluğu sorun yaratabilir. Engin ise çok yönlü bir oyuncu. Dünkü maçta ortaya koyduğu oyunla Trabzonspor'a çok önemli katkılar yapacağının mesajlarını verdi. Motivasyonunu üst düzeyde tutup kendisini bu işe tam anlamıyla verirse bu yılın flaş isimlerinden biri olur. Alanzinho ise bildiğiniz gibi! Zorluk derecesi yüksek maçlarda katkı yapacağını düşünmüyorum. Bu arada Tijikuzu orta sahada rakip ataklarda duracağı yeri çok iyi bilen ve ayağına aldığı her topta öne oynamayı seven oyuncu kimliğiyle bu alana canlılık katacaktır.
Savunmada değişen bir şey yok. Song, Egemen ve sonradan giren Giray'ın en önemli eksiklikleri topu oyunda olumlu kullanma becerilerinin kısıtlı olması. Dünkü maçta rakibin hücum girişimlerinin yetersizliğini düşündüğümüzde savunmaya çok fazla iş düşmedi. Yukarıda andığım eksiklikler uzun lig maratonunda bir takım sorunları beraberinde getirebilir. Şampiyonluktaki rakiplerin kadro zenginliğini de düşünülürse Trabzonspor istenilen düzeyde değildir.