Sevgili okuyucular, dün Atatürk'ün vefatının 74. yıldönümü idi. CHP'nin, aşırı solcu ve ulusalcı bazı paramiliter derneklerle birlikte, Cumhuriyet Bayramı'nı istismar edip polisle çatışmasından sonra, kamuoyunda halklı olarak 10 Kasım'daki anma törenlerinin de suiistimal edilip hâdise çıkarılabileceğinden endişe ediliyordu. Zira, geçmişte Türk Bayrağı'nı ve Atatürk posterlerini taşıyan CHP'li, solcu, ulusalcı ve tepeden inmeci faşistler, sık sık Atatürk istismarcılığı için TSK'yı provoke eder ve orduyu 'Görev'e(!) çağırırlardı. Nitekim, kısa süre önce CHP İstanbul İl Başkanı da aynı plağı çalmaktan kendini alamamıştı.
İdolleştirilen Atatürk
Efendim, darbeci Evren Paşa, her türlü mazarratına mukabil iki müspet icraatta bulunmuştur. Birincisi, yirmi yıldır bayram olarak kutlanan '27 Mayıs Bayramı' kepazeliğine son vermesi; ikincisi ise 10 Kasım'ı mâtem günü olmaktan çıkarmasıdır. Malatya Gazi İlkokulu'ndaki öğrenciliğim esnâsında, öğretmenlerin ve öğrencilerin 'Niye ağlamıyorsun?' ithamıyla karşılaşırdık. Yıllar sonra Kuzey Kore lideri öldüğünde, halkın nasıl disiplinli bir şekilde ağladığını görünce o günleri hatırlamıştım.
Ne yazıktır ki, bu büyük lider ve devlet adamı neredeyse yüzyıla yakın bir müddetten beri peşin hükümlerle değerlendiriliyor ve istismar edilerek günlük politikanın odağına çekiliyor.
Milletini esaretten kurtaran, yepyeni bağımsız bir devlet kuran, ileri görüşlü büyük bir 'millî lider'in zorla sevdirilmeye ihtiyacı var mıdır? Dahası, halka mal olmuş bir devlet adamının korunması için kanun çıkaran başka bir ülke gösterebilir misiniz? Bugün Türkiye'de 'Atatürk'ü Koruma Kanunu' vardır ve hâlen yürürlüktedir. Bu ayıbı temizlemeye kalksanız, bilcümle 'Atatürk bezirgânı' vâveylâyı koparır ve sizi 'Atatürk düşmanı' ilân ederler.
'Ata ekber, Ata ekber...'
Efendim, Atatürk'ü putlaştırmaya çalışanlar o derece ileri gitmişlerdir ki, O'na ulûhiyet izafe etmeye dahi kalkmışlardır. Şiir diye yazılan şu paçavralara bir bakınız:
'Varsın... Teksin... Yaratansın/Sana bağlanmayan utansın,/Biz sana tapıyoruz...' (Aka Gündüz)
'Çankaya yeter bize,/Kâbe Arab'ın olsun...' (Kemalettin Kamu)
'Yoktan var ediyor Tanrı gibi herşeyi' (Yusuf Ziya Ortaç)
'Atatürk ekber! Atatürk ekber!/Ancak o var: Atatürk! Peygamber O'dur!' (Behçet Kemal Çağlar)
'Dinde Reform' isimli paçavrayı dergi diye çıkaran Osman Nuri Çerman adlı nâbekâr, aynı zamanda 'Kemalizm'in de mûcididir. Bakınız 'besmele' yerine ne teklif etmiş: 'Atatürk'ü yaratan Tanrı'nın adı ile başlarım'. Sonra da güya 'fatiha' sûresini de uyduruyor. Sizin anlayacağınız, 'Kemalizm' adı altında Türk Milleti'ne yeni bir din icat edilmeye kalkışılmıştır. '
Kemalizm'e karşı Atatürk
Efendim, Atatürk 'Kemalist' değildi. Bilâkis kendi adına atfen uydurulmuş sunî bir doktrin olan 'Kemalizm'e karşıydı. CHP'nin 'altı oku'nu 'Atatürk İlkeleri' Cumhuriyet'in ilk döneminde çıkarılan bazı kanunları da 'Atatürk İnkılâpları' olarak dayatıp, değişmez bir tabu halinde 'Kemalizm' şeklinde kalıplaştıran 'Sözde Atatürkçüler', aslında Atatürk'ün dogmatizme karşı görüşlerine ve 'muasır medeniyet seviyesine erişme' hedefine ihanet etmişlerdir.
'Atatürkçülük', bundan sonra bir siyasî istismar vasıtası, bir imtiyaz, hattâ bazen de ticarî bir meta gibi kullanılmış; kendini yegane 'Atatürkçü Parti' kabul eden CHP'nin her yenilgisinde, karşısındaki büyük halk kitleleri 'Atatürk düşmanı' ilân edilmiştir. Atatürk aleyhtarlığını aslı körükleyenler ve özellikle orduyu darbeye dâvet edenler de CHP başta olmak üzere bu siyasî menfaat grupları olmuştur.
Türk Milleti'ni modernleştirmek için uğraşan bir liderin istismar edilerek 'değişimi engelleyen' bir dogmatik zihniyetin âleti hâline getirilmesi, O'na yapılacak en büyük haksızlıktır.
İşte, dün ellerinde pankartlarla yürüyen bazı militanların maksadı da O'nu her zamanki gibi istismar etmekten ve kirli siyasal çıkarları için kullanmaktan başka bir şey değildir.
