Efendimiz (s.a.v.) zamanında iki sahabe arasında bir anlaşmazlık oldu. Diğer bir sahabe ise bunların arasını bulmak için şöyle bir yol izledi. Onlardan biriyle karşılaştığında şöyle dedi; Küs olduğun, kanlı bıçaklı olduğun filan kişiyle kötü olmuşsun. Halbuki o senin hakkında ne güzel şeyler söylüyor. Seni övüyor.
Diğerine de rastlayınca ona da şöyle dedi: Falanca ile kanlı bıçaklı olmuşsun, halbuki o seni sürekli methediyor, seni övgüyle anlatıyor. Böylece iki düşmanı dost etti. Bunu yaparken de olmayanı söyledi, yalana tevessül etti.
Efendimiz (sa.v.) bunu gördü ve tenkit etmedi. İki düşmanı dost etmek için söylenen bu yalan dilenir ki Yüce Allah'ın affına uğrar.