Geçtiğimiz günlerde New York Times, "Sayılmayanlar" (Uncounted) başlığıyla güzel bir araştırmacı gazeteciliğe imza attı.
Haber, "ABD askeri yetkilileri, DEAŞ'a karşı yürütülen hava savaşının, tarihin en kesin (hatasız) savaşı olduğunu söylüyorlar" diye başlıyordu. Haber de aslında bu açıklamanın nasıl büyük bir yalan üzerine kurulu olduğunu anlatıyordu.
Irak'ta, ABD'nin bombaladığı 150 alana gidip araştıran dört kişilik ekibin ortaya çıkardığı bulgulara göre, bombalamaların gerçekleştiği yerlerdeki sivil ölümleri ABD liderliğindeki koalisyonun açıkladığından 31 kat fazlaymış. Bu, bizim gibi ABD ordusunun barbarlığını yakından bilenler için şaşırtıcı bir sonuç olmasa gerek. Gazeteciler ayrıca, 2014'te başlayan bombalamalardan itibaren, sivil ölüme ve yıkıma maruz kalmış hiçbir ailenin ABD'den herhangi bir telafi tazminatı almadıklarını da belirtiyorlar.
Ne kadar ironiktir ki New York Times, Irak'ın işgalinden bugüne, en son yedi Müslüman ülkeyi bombalatarak başkanlığını bitiren Obama dahil bu politikaların hepsine destek oldu. Şimdi ölümüne Trump'la mücadele etseler de, New York Times'tan hâlâ Pentagon'un Ortadoğu politikalarına, "DEAŞ ile mücadele" adı altında yaptıklarına dair de pek eleştiri okuyamazsınız.
Aslında ironik dememeli belki de, ne kadar 'Amerikanca' demeliyiz. CIA'in 11 Eylül sonrası uyguladığı, 'ileri sorgulama teknikleri' dedikleri sistematik işkence politikası açığa çıktığında da böyle olmamış mıydı? Bütün bulgular ortaya saçıldı. Masum insanlara yaptıkları insanlık dışı uygulamaları öğrendik. Hep beraber öfkelendik, kınadık. Ama aynı zamanda ne dendi? "ABD'ye bak, büyük ülke böyle olunuyor işte, kendi hatalarıyla korkusuzca yüzleşiyorlar, vs." Peki, o işkencelerden ötürü kim ceza aldı? Hayatı karartılanlar için ne yapıldı? Vücut organları işlevsizleşen veya kaybedenler, kaybettikleriyle kaldı. İşkencecilerden CIA madalyası alan bile vardır muhtemelen. Bugün olan da aynısı.
Ne büyük ülke hakikaten!