CHP, "milliyetçilik" tem'ası üzerinde oynayarak, "ülke bölünüyor" iddialarının arkasına gizlenerek, muhatabını "vatana ihanet" ile suçlayarak, ne halk nezdinde itibar toplar, ne de bu şekilde seçimlerde oyunu arttırabilir.
Buna mukabil, CHP, haklı olarak "stepne" rolü üstlenmeyi de içine sindiremiyor. Erdoğan, Baykal'a, "Gel beraber yapabileceğimizin azamisini gerçekleştirelim" der ve onu ikna ederse, Türkiye çok şey kazanır. Bir zamanlar, Demirel ile İnönü koalisyonu, ne büyük ümitler doğurmuştu. Nitekim, Kürt sorununun hallinde önemli adımlar o dönemde atılabilirdi ama, 1993'te, Bingöl'de 33 erin kurşunlanması, Cumhurbaşkanı Özal'ın ölmesi ve Demirel'in Çankaya'ya çıkması süreci yarıda kesti.
Erdoğan ile Baykal buluşması, belki de taze bir başlangıç olacaktır. Komşularımızla "sıfır problem" esasına dayalı bir diplomasi yürütülüyor; düşman gibi baktığımız ülkelere kucak açıyoruz da, neden iç politikada paralel gelişmeler yaşanmasın. Erdoğan ile Baykal arasında esas gerginlik, 2007 cumhurbaşkanlığı seçimleri sırasında çıkmıştı. Laiklik yorumundaki farklılıklar, ardından da Ergenekon davası gerginliği arttırdı.
Buna mukabil, demokrasi açılımı, iki lider arasında özlenen köprüyü kurabilir.