Geçen hafta, Paris'in ünlü Eyfel Kulesi, Türk bayrağının renklerinde aydınlatılınca, Türkler kuleyi en iyi gören bir restoranda akşam yemeği organize etmek istedi. Kısa bir araştırma sonunda aranan restoran bulundu.
Eyfel'in tam karşısındaki antropoloji müzesi Musee de L'homme'un restoranı bu iş için biçilmiş kaftandı. Türk Mevsimi'nde büyük emeği olan İKSV ve en son açılan Bizans'tan İstanbul'a: İki Kıtanın Limanı sergisinin destekçi 2010 Ajansı arka arkaya iki gün bu restoranda yemek organize etti. Restoranı yönetenlerin keyfine diyecek yoktu. Ben bu yemeklerden birine katıldım. Benimle birlikte yaklaşık 80 kişi daha vardı. Haliyle restoranı yönetenlerin de keyfine diyecek yoktu.
AKM'nin günahı ne?
Yazıya bu anekdotla başlamamamın tabii ki bir sebebi var. Antropoloji müzesinde yemek yerken benim aklıma bizim Atatürk Kültür Merkezi geldi. Hani önce yıkılsın diye büyük uğraş verilen, bir grup tarafından mütemadiyen 'çok çirkin' diye damga yiyen ve sonra tadilatına karar verilen ve de İstanbul'un, 2010 Kültür Başkenti ünvanı almadan bu tadilatın bitirilmesinde hemfikir olunan AKM'den söz ediyorum.
AKM'nin son hali merhum mimar Hayati Tabanlıoğlu'nun elinden çıkmıştı. Şimdi de oğlu Murat Tabanlıoğlu ve gelini Melkan Gürsel Tabanlıoğlu, hiç para kabul etmeden buranın projesini çizmiş ama gel gör ki aynı tarafta olduklarını düşündükleri yani sendikayla projede ters düşmüşler ve iş yürütmeyi durdurmaya kadar gitmişti.
Başlıca sebep neydi hatırlatayım. Murat Tabanlıoğlu, tüm dünyadaki müze ve kültür merkezlerinde doğal olarak gördüğü restoranlardan esinlenmiş ve AKM'nin terasına böyle bir restoran eklemişti. İşte bu restoran sendikacıları çileden çıkartmış ve bir anda karşı tarafa geçmişlerdi.
İşte ben Paris'te antropoloji müzesinde yemek yerken, aklıma AKM bu yüzdengeldi. Hakikaten anlamaya çalıştım niye kültür merkezinin üstündeki restoran bazılarını projeyi durdurtacak kadar çileden çıkartıyor?
2010 Kültür Başkenti Ajansı Yürütme Kurulu Başkanı Şekip Avdagiç'e AKM'deki son durumu sorunca öğrendim ki tam 6 saat görüştükten sonra projede sendikacıların istediği yönde değişiklik yapmışlar.
Bir iki haftaya kadar AKM'deki yürütmeyi durdurmanın kaldırılmasını bekliyorlarmış. Çünkü başta restoran olmak üzere itiraz edilen birkaç noktada onların dediklerini yapmışlar yani geri adım atmışlar.
Restoran olayına üzüldüm ama en azından AKM'nin 2010 yılında kapılarını açmasının önündeki engellerin kaldırılmasına sevindim. AKM'nin aylardır boş, soğuk, müziksiz, gösterisiz, şovsuz, sanatçısız, izleyicisiz öylece durması içimi acıtıyor çünkü.
