Krizlerin taşıdığı riskler kadar içerdiği fırsatlar da var. Gerek kamuda gerekse özel sektörde olağan dönemlerde önemsenmeyen pek çok ayrıntı, kriz ortamında karar alıcı herkesi yeniden düşünmeye zorlar. Bu nedenle, Cumhurbaşkanı Abdullah Gül'ün görevlendirmesi ile Devlet Denetleme Kurulu'nun (DDK), kamu yararına meslek kuruluşlarında bir süre önce başlattığı inceleme oldukça önemlidir.
Genel olarak devletin işleyişini ve verimsizliğini eleştiren bu kuruluşların çoğu, ayrı birer devletçik görünümüne bürünmektedir. Siyah plakalı lüks araçlar, süper korumalar, gösterişli binalar, VIP salonu çıkışlı özel uçaklı seyahatler...
Eleştiriler yöneltildiğinde ise "Efendim biz üyelerimizden aldığımız aidatla idare ediyoruz. Genel kurulumuza hesap veriyoruz" denilmektedir. Oysa çağdaş demokrasilerde söz konusu savunma yeterli değildir. Zira, çoğu meslek örgütü, yasa ile verilen yetkiye dayanarak vergi benzeri gelir toplamaktadır. Bir anlamda kamu otoritesi, "Üyelerine hizmet için vergi alabilirsin" demektedir. Sadece bu durum bile yasal temele oturmuş sivil toplum kuruluşlarının denetlenmesini ve kendi tabanları kadar, kamuoyuna da hesap vermesi gerektiğini göstermektedir. Cumhurbaşkanlığı DDK'nın inceleme sonucu bize, başkanlar dünyasının bilinmeyenlerini öğretecektir.
Hangi kuruluşta ne kadar nakit varlık bulunduğu, bilanço denkleştirme manevraları, gayrimenkul stoku, asli işini bırakıp şirket işletmeciliğine soyunanlar, özel sektör örgütü olduğu halde serbest girişimcinin yapması gereken işleri onlara dirsek atarak yapanlar, kriz döneminde taşınmaya çekinilen şaşalı odalara dökülen yüz binlerce lira ve bunların gerekliliği ortaya çıkacaktır.
İşte bu noktada dış ticaretten sorumlu Devlet Bakanı Zafer Çağlayan'ın, ihracatçılara yönelik, "Sosyal tesis çalıştırmayı bir kenara bırakmalısınız" çağrısı ile bu varlıkların satılarak ihracatın geliştirilmesi için fon yaratılmasını istemesi de son derece isabetlidir.