İhracatı artırmak; acaba sadece ihracatçıların sorunu mudur? Küresel krizde zaten daralmış piyasalarda, tırmandırılmış rekabet, değişen kur dengeleri... Ekmek aslanın ağzında ve ihracata destek, küresel performansımızın olmazsa olmazı...
Sorun, ihracatı biz desteklemez isek, bunu bizim yerimize kimin yapacağıdır?
Hiçbir ülke çıkıp da bizim ihracatçıyı desteklemeyecek. Bunu biz yapacağız.
Olan bitene bakıyoruz; Merkez Bankası'nın kur desteği sağlamadığı ortada.
Sanayi, daha yenilikçi ürün deseniyle ihracatın katma değerini yükseltemiyor.
Teşvikler var ancak önceliği ihracatta değil.
Dış pazarlarda kalite rekabeti kadar birim fiyatı aşağı çekerek avantaj sağlama yöntemi de var. Bunun yollarından biri de ihracat malının birim fiyatını aşağı çekmektir.
Girdilerin maliyetini indirmede, enerjinin tartışılmaz "ağırlığı" söz konusu iken bunu gerçekleştiremez miyiz?
Hazır elimizde "al ya da öde" anlaşmasından doğan kullanım fazlası doğalgaz varken...
7 ayda tüketilemeyen 3 milyar M3 doğalgaz için 2 milyar $'lık kaynak, ihracatçı için "aynî desteğe" dönüştürülebilir.
Bakan; "5 yıl içinde tüketemeyeceğimizi görürsek, gerekeni yaparız" diyor.
Gerekenlerden biri, dar günler için yerin altında depolayamayacağımıza göre, fiyatını indirmek olabilir.
Üstelik bu indirim, konutlarla da sınırlı kalmamalıdır. Neticede ihracatçı sanayicinin girdi maliyetlerini indirecek önemli alanlardan biri de enerji faturasıdır.
Türkiye optimalinden bakınca hiçbirimiz, "kullanamadık" diyerek 2 milyar $'ı sokağa atmayı istemeyiz. Bu doğalgazı ya saklayacak veya kullanacağız.
Saklamak "ekonomik" olmadığına göre halkımızı daha ucuza ısıtmak ve ihracatçımızın girdi faturasını aşağı çekmek, pekala mümkündür.
2023'te yılda 500 milyar $'lık ihracat hedefimiz var; unutmayın!