Her dönem, ihtiyaç duyduğu enerjiyi, onu var eden dinamiklerden alır. Kuruluş sürecinde gerekli olan, gelişme döneminde işe yaramayabilir. Askeri jargonla konuşursak sefer hali ile hazar hali dinamikleri, farklılaşabilir.
Türkiye, 2001 krizi ile finansal şoklara karşı bağışıklık geliştirmiş bir bankacılık sistemine kavuştu. Öyle ki bu sistem, yatırımın finansmanına katkı verdi, büyümeyi rekora taşıdı. Yine aynı süreçte oluşturduğu yapılar sayesinde 2008 Eylül'ünde patlayan küresel krizde Türkiye'nin "pozitif ayrışmasına" destek sundu.
Ancak şimdi Türkiye, başka bir koridora girmek üzere. Fitch'in artırdığı, diğerlerinin de eli kulağında olduğu dönemde yatırımcıların daha fazla ilgi göstereceği ülke durumuna geliyoruz. Düne kadar yalnızca büyük şirketlerimiz görücüye çıkarken, yabancı evlilikler, KOBİ düzeyine iniyor.
Gaz-fren tartışmaları ardından düşürülen vitesin, OVP'de öngörülen düzeyinin sağlanmasında, şimdiki becerilerimizin yetersiz kalacağını biliyoruz. Nasıl ki ihracatın cirosuna odaklanıp katma değerli üretimi ıskalama riski olduğu gibi mevcut bankacılık düzeniyle, "orta-yüksek" kalkınma hızını sağlamamız söz konusu değil.
Birincisi, varoluş sebepleri dışında, tefeci gibi davranmaları...
İkincisi, onları denetleyecek kurumların, "evlatlarının başını yiyen" hale gelmiş kredi kurumlarına karşı aşırı müsamahası...
Üçüncüsü, nitelikli KOBİ ve bölgesel güç olma yolunda ilerleyen firmaların, bankalar karşısında "eli kolu bağlı kurbanlar" haline getirilişi...
Dördüncüsü, kredi düzeninin "yasadışı bankalara", tefecilere doğru itiliyor olması...
Son olarak bir soru: Buraya kadar bizi getiren bankacılık sistemine ödediğimiz diyet, yetmedi mi? Türkiye'nin bir sonraki adımına çelme takılmasına seyirci kalınamaz.