Terörün bir an önce sona ermesi, hepimizin ortak umudu... Bu topraklardaki terörizmin sona ereceğine dair umudumuzu asla yitirmedik, yitirmeyeceğiz. Umut, her şeydir ama bir yöntem değildir. Bu yüzden bizim şimdiye dek başardıklarımız kadar başarısızlıklarımızı da hesaba katan yeni yöntemlere ihtiyacımız var.
Terörizmin kaynağını kurutmak, bilinen en akılcı yöntemdir. Bu alanda atılan adımlar ortada. Alınacak daha çok yol olmasına rağmen, terörün hâkim olduğu coğrafyadaki ekonomik kazanımlar, sosyal düzenleme ve demokratikleşme adımları, her şeye rağmen devam ediyor.
Terörün beslenme kaynaklarını kesmek, bir başka yöntemdir ve bu alanda alınmış kayda değer merhaleler var. Nitekim PKK insan kaynağı sıkıntısı çekiyor. Silah ve uyuşturucu trafiğinde daralma var. Kentlerdeki PKK'ya finansal destek projelerinin çoğu ya bitti veya zorlaştırıldı.
Terörle mücadelede kamuoyu desteğini almak, nihayet önemi anlaşılmış bir başka yöntem... Bu alanda her ne kadar içimizdeki hainler aksini yapsa da PKK'nın artık kendi evlatlarının başını yemeye başladığını bütün Türkiye kabul ediyor.
Bana göre ağırlık verilmesi gereken iki yöntem daha var. Bunlardan biri STK'larımızın suskunluğu yerine onların daha aktif olmaları, kanı durdurmaya yönelik daha verimli ve gayretli çalışmalarıdır. İkinci ve son derece hayati olan ise terörle mücadelede ordumuzu daha üstün güçle donatmamızdır.
Bugün 200 üniversiteden kaçında, asker veya polisimizin daha az zayiat vermesi için araştırma yapılıyor? Hangi ar-ge laboratuvarımızda şehit sayısını düşürmeye yarayacak ekipman geliştiriliyor? Hangi teknoloji merkezimiz veya özel sektör laboratuvarımız, ordumuzun teknik becerisini artırma yönünde proje sahibi?
Anlatmak istediğim şu: Şeytanın dili, kötülüğün lisanı terör, hayatın bir parçası haline gelmişse, bununla mücadelede en akıllılarımızın da artık cepheye katılması şarttır. Savaşan robotların BM gündem maddesi olduğu bir çağda askerimizi Dağlıca'da en ileri teknoloji ile donatmak, en az o cephede savaşmak kadar hayatidir.