399 haftadır her cumartesi, İstanbul Galatasaray Lisesi önünden kamu vicdanına seslenen Cumartesi Anneleri, 24 Kasım'da 400. oturmalarını gerçekleştirecekler. Hiç yılmadılar. Yıllardır tek bir şey istiyorlar: Gözaltında kaybedilen evlatlarının akıbetini ve katillerin yargılanmasını. Bu ülke en çok annelerine acı çektirdi. Bitmek bilmeyen acılar gittikçe çoğalıyor, koyulaşıyor. Şimdi de açlık grevindeki mahkumların annelerinin yüreği kanıyor. Ölüm kapıda, siyasetin dili soğuk, anneler çaresiz. Annelerine bu kadar bedel ödeten, annelerini bu kadar çaresiz bırakan bir toplumun huzurlu olması mümkün mü?
