Çoğu zaman yenilik karşısında tepkiyi de doğuruyor. Çatışan çıkarlar, yeniliği yapanların gizlediği amaçlar ve kronikleşmiş sorunlarla devam eden eski çıkarlar. Dönüşüm sırasında sancılı bir süreç yaşanıyor. Benzer bir durum sarı taksi ile Uber arasında yaşanıyor.
Ancak kaçınılmaz son geliyor. Sonuçta insanlar kim olduğunu bildiği sürücüyle, ne zaman geleceğinin, ne kadar sürede, nereden gideceğini ve yaklaşık ne kadar ücret ödeyeceğini bildiği araçla güvenli bir seyahat istiyor. Bu seyahat sırasında her şeyin şeffaf, aracın sahibi, kurum ya da kişinin ne kadar vergi ödediğini takip etmek ise devletin kurumunun sorumluluğunda. Akıllı kasa ile fiş vermeyen taksilerin vergi takipçisi olması da şüphelendiriyor.
Aynı şekilde Uber de sütten çıkmış ak kaşık veya kurtarıcı değil. Uber, taksici çıkmazına düşenlerin sarıldığı bir dal olarak göze çarpıyor. Aksi takdirde, Uber tüketiciyi kendine bağımlı kılmak için her şeyi yapabilir.

Peki ödemeleri kayıt altına alan BiTaksi gibi yerel uygulamalar sürecin şeffaf hale gelmesini sağlarken, "vergi konusunda hassas taksiler" neden BiTaksi seçeneğini kullanmak için ısrarcı değil? Belediyeler yurtdışında trafik verisini kullanıcılara açarak ve kamu yararı için doğru rekabet koşullarının oluşmasını sağlayarak girişimciliği destekliyor.