Eksik kalan son parçanın tamamlanarak, sezona yeniden merhaba demenin, ilk 90 dakikasıydı Fenerbahçe adına... Saha kapatma cezası, sakatlıklar, Alex'in ayrılışı derken, AEL maçıyla birlikte "yeniden" deme şansı geldi. Akhisar galibiyeti ile güven problemlerinde çözümün ilk hamlesi yapıldı. Gerçek tribün taraftarıyla birlikte yürünecek uzun yolun ilk adımı da dün atıldı. Son parça 12. Adamdı ve sakatların dönüşü ile birlikte, Fenerbahçe tam takım sahadaydı. Aykut Kocaman kazanacağını bildiği bir maça, çok eleştirilen oyun tarzına rağmen, takım düzeninde ve isimlerinde çok oynamadan çıktı. Sadece Meireles'ti fark. Diğer dökülenler veya güven sınavını bir türlü geçemeyenler hala sahadaydı. Stoch ve Baroni altını çizdiklerimiz. Formsuz ve isteksizlik çizgisindeki sapma ihtimallerini, bu maçta da kullanmadılar.
Galibiyeti getiren ve oyunu antrenman havasına çeviren skora erken dakikalarda ulaştılar. Hem tribünlerin gerilimi bitti, hem de sahadaki oyuncuların maçı ekonomik oynama hakları doğdu. Tempoyu yükseltmeden, topu rakibin oynamasına izin vererek, tedbirli ve dikkatli devam ettiler. Halbuki; aylar sonra kavuştukları taraftarlarına, "Biz aslında böyleyiz" deme imkanı yakalamış, buna uygun bir de rakip bulmuşlardı. Ama tabelanın peşine düştüler. Profesyonel düşünmenin doğrusunu yapıyorlardı belki de... Fakat bu takıma ve agresif oyuna susamışlar için ifade ettikleri satır sayısı çok azdı.
Aykut Kocaman, Avrupa kulvarında ilk iç saha galibiyetini aldı. Topladıkları 10 puan ile, kalan iki maçta bir puan aldıkları taktirde gruptan çıkmayı da garantileyecekler. Futbol görgüsüzlerinin grup maçları başlamadan önce ortaya attıkları istatistik rakamlarını da eriten bir performansla yürüyorlar. Bizim de çoğuna katıldığımız saha içi eleştirilerinin bitişti, hem teknik heyetin, hem de sahadakilerin tabelanın peşine, "bu takım böyle oynar" dedirtecek performansı sergilemesiyle olacak.