Fenerbahçe, bir puan maçını Fransa'da nasıl oynaması gerekiyorsa öyle oynadı. Zira Avrupa'da yola devam etmek için bir puan yeterliydi. Kimse Marsilya eksikti, fazlaydı demesin. Marsilya da Marsilya'dır. Genç, siyahi ve atletik oyunculardan kurulu bir takım. Ama Fenerbahçe takım savunmasını son derece başarılı yaptı. 1-2 pozisyon dışında da rakibe pozisyon verdi diyemeyiz. Bu tür maçlarda genelde kaleci için övgü dolu laflar kullanılır. Dün gece Volkan başarılıydı fakat maçı Volkan kurtardı diyemeyiz. Zira dün gecenin kahramanı tüm takım ve özellikle bilinçli yapılmış takım savunmasıydı.

Bekir ölene kadar anlatır
Fenerbahçe iyi kapandı, rakibe boş alan bırakmadı. Özellikle Marsilya'nın verkaçlarla gelip defansın arkasına atılan toplarda hızlı adamlarını araya sokma hamlelerini kademeli savunmalarla etkisiz hale getirdi. Bir de bütün bu başarıya Bekir'in golü eklendi.
Bekir şimdi bu golü ölene kadar anlatır. Haklı da. Bir korner topu ve Bekir'in köşeye giden röveşata golü. İbrahimovic'in attığı golün birkaç kalite altında ama sonuç olarak dün gecenin en güzel gollerinden biri olduğu gerçek.
Tek eleştirimiz şu: Fenerbahçe oynadığı tüm deplasmanlarda bol pas yapar ilerde topu tutabilirdi. Ama dün gece bunu yapamadılar. Sow topla buluşamadı, ama bütün bunlara rağmen Fenerbahçe istediğini alıp İstanbul'a dönüyor. Artık Mönchengladbach maçı formalite.

Atkinson paratoner gibi
Bizim hakemlerin dün geceki Martin Atkinson'dan öğreneceği çok şey var. O kadar hatasız maç yönetiyor ve o kadar sakin ki. Karar verdiğinde futbolcu karşısında yumuşacık bir hakem suratı görüyor. Mesela son dakikalara doğru Marsilyalı oyuncu penaltı için kendini yere attı. Penaltı değildi; haklı olarak sarı kart gördü. Ama Atkinson o kadar yumuşak ve o kadar sakin ki adeta oyuncuların elektriğini de bir paratoner gibi toprağa geçiriyor.