Galatasaray, beklendiği gibi ilk dakikadan itibaren oyunu karşı alana yıktı. Sahayı geniş kullanarak pozisyon bulmaya çalışıyorlardı.
Ancak Gençlerbirliği çok hareketli ve yüksek konsantrasyonla kalabalık, alan daraltan bir savunma uyguluyordu. Galatasaray'ın alışılmış, riskli ofansif anlayışında en büyük silahı, hücum preste top kazanarak defansların dengesini bozmak... Gençlerbirliği ise çok doğru bir taktikle geride kazandığı toplarda hiç pas yapmadan sürekli uzun oynayarak Galatasaray'a bu şansı vermedi. İlk devre Galatasaray yoğun baskıda hiç pozisyon bulamazken, Gençlerbirliği, Deniz'le yüzde 100'lük bir fırsatı kaçırdı. İkinci yarıya Galatasaray vitesi yükselterek başladı ve ilk yarıya oranla çok daha tehlikeli ataklar gelişiyordu. Adeta rakip 18'i ablukaya aldılar. Gençlerbirliği yine müthiş bir hırsla ve disiplinle kalesini savunuyordu. Fırsat buldukça da karşı alandaki genişliği değerlendirmeye çalışıyorlardı.
Galatasaray'ın bu yarıda en etkili pozisyonu Gomis'in şutunda Palitsevich'in çok zamanlı bir müdahalesiyle topun kornere çıkmasıydı. Fatih Terim, tabii ki beklendiği gibi hamlelere başladı. Önce Eren-Belhanda, ardından Sinan-Rodrigues değişikliğine gitti.
Bu yarıda kontratakta bir yarım pozisyon bulabilen Gençlerbirliği, iki duran toptan kafa vuruşlarında net fırsatları değerlendiremedi.
Selçuk'un yerine giren Donk, daha bir dakika geçmeden golle burun buruna geldi ama topu üstten auta attı. Ondan sonraki bölümde çift santrforla oynadığı için yüksek tempoyla oyunu forse etmek ve G.Birliği'nin çok doğru bir taktikle sürekli uzun top oynaması, Galatasaray'ı yordu. Sonlardaki baskıda riskler de artınca Gençlerbirliği maç başından beri beklediği fazla adamlı kontratağı uzatma bölümünde yaptı ve Alper'le golü buldu.
Önemli bir 3 puana imza atarken Galatasaray da final seviyesinde önemli bir yara aldı. Gençlerbirliği'nde Palitsevich ve Alper mükemmel oynadılar ama maçın bence en önemli noktası Ümit Özat'ın G.Saray'a ters gelen, sürekli uzun top oynama planıydı.