Üyesi olduğum Malatya Eğitim Vakfı'nda çok sevindirici bir gelişme yaşanıyor. Aslında biz, son iki dönemdir vakfın başkanlığını yapan Şaban Taçyıldız'dan çok memnunduk ama geçtiğimiz yıl ciddi bir rahatsızlık geçiren Taçyıldız, görevi yeni bir isme devretmek zorunda kalıyor bu dönem. Başkanlığa adı geçen bir sürü isim duyuyordum ama hiçbiri son duyduğum isim kadar beni mutlu etmedi. Eski İstanbul Üniversitesi Rektörü Mesut Parlak. Biliyorsunuz Mesut Hoca kısa bir süre önce emekliye ayrıldı ve şu aralar torun sevmekle meşgul. Bıraksanız asla yanaşmaz böyle bir göreve ama biz kendisine bırakmıyoruz tercihi. Diyoruz ki: "Hocam bunca tecrübe, birikim ve kalite. Yakışır mı sana evde oturup torun, torba sevmek!"
Talep kabul görünce de daha önce adı geçen hemşerilerimiz aday olmaktan vazgeçti gayriihtiyari. Biri hariç. O da Mustafa Başdemir. Bunu duyunca şaşırdım. Çünkü bu vakıf yıllardan bu yana Kürt'ü, Türk'ü, Alevisi, Sünnisi ve hatta Ermeni'si ile el ele verip Malatya'nın gelişmesi, yoksul çocukların eğitilmesi konusunda hizmet vermeye çalışıyor. Anlayacağınız tamamen bir sosyal sorumluluk projesi. Hiç kimse bir koltuk ya da title peşinde değil. Üstelik de bu vakfa Özal zamanından beri süregelen bir birliktelik, bütünlük anlayışı hâkimdir. O nedenle başkanlık koltuğuna oturacak kişi genellikle uzlaşma sonucu ortaya çıkar. Hal böyleyken, tam da Mesut Parlak'ı "MEV'in başına geçip dört elle çalışsın, üyeleri heyecanlandırıp daha çok bağış toplasın" diye yalvar yakar ikna etmişken, bir üyenin hiç kimseye sormadan, danışmadan çıkıp, "Ben adayım" demesi bana garip geldi.
Birde tabii korktum. Ya Mesut Hoca,"Madem ki Mustafa bu işe gönüllü. Yormayın beni boşuna. O zaman o yapsın!" deyip bu işten vazgeçerse!