Kim olduğunu, ne yaptığını daha fazla anlatmanın anlamı yok. Bir haftadır zaten uzun uzun ne kadar değerli ve önemli bir müzisyen olduğu, ölümünün ne kadar can yaktığı defalarca anlatıldı. Amy Winehouse'un yaptıkları ve kullandığı uyuşturucular kimseye zarar vermedi. Olan kendisine oldu. Yaşamını yitirdi. Doğal olarak, bu erken ölümün ardından herkes görüşlerini beyan etti. Kimi eşine dostuna, kimiyse yüzbinlerce okuruna... Ama her konuda kendini otorite sanan bazılarının bakış açısında ciddi bir terslik var. Özellikle, ölülerin arkasından yaşam şekillerini eleştirerek konuşmayı sevenlerinkinde. Yonca Evcimik'in düşüncesizce ettiği, haddini aşan 'su testisinden' bahsetmiyorum. Bana bundan da çok batan Hürriyet ve Yeni Çağ'daki iki yazarın söyledikleri oldu. Amy Winehouse'un ölümünü Atatürk'e, oradan da şehitlere bağlayabilmek büyük bir yetenek istiyordur herhalde... Hürriyet'te Yılmaz Özdil'in yaptığı gibi bir ölümle dalga geçebilmek içinse neye sahip olmanız gerekiyor, onu bilemiyorum işte. Dediklerine göre biz -Amy Winehouse'un ölümüne üzülmüş olanlarımız- şehitlere saygı göstermiyormuşuz. Amy Winehouse haberleri basında şehitlerden daha çok yer almış. Kahraman şehitlerimizi anmamışız. Amy Winehouse'a değil, şehitlerimize üzülmemiz gerekiyormuş. Çünkü Amy Winehouse keyif içinde malikanesinde, şehitlerse dağda ölmüş. Tamam. Peki bu ölümlerin birbiriyle en ufak bir alakası var mı? Bu ülkede sürekli şehitlere, bitmeyen kavgalara üzülüyoruz. Her gün, ama her gün terörü konuşuyoruz. Ama bu, Amy Winehouse gibi şarkıları milyonlarca insanı etkilemiş, son derece trajik bir ölümü de konuşmamıza engel mi? Bunu konuşanlarla dalga geçebilmek, onları ve ölümün kendisini aşağılamak normal mi? Winehouse'un başına gelenleri tahayyül edebilecek bir algıya sahip olmadığınız için "Uyuşturucudan ölmüş cazcı!" demeye hakkınız var mı? Lafı "aman canım, mutluluk içinde, sefa peşinde koşarken öldü"ye getirmek kolay. Ama bir o kadar da basit ve ucuz. Birbirinden bu kadar bağımsız olan iki şeyi, vatan sevgisini ve sanatı bu şekilde mukayese etmeye çalışmak son derece mantıksız. Eğer konu sanatsa, insanlara dokunan o sanatçının özel hayatında ne yaptığı değil. Sözleriyle, şarkılarıyla başka hayatlara nasıl anlamlar yüklediği, nasıl hatıralar oluşturduğu önemli olan. Tabii ki vatan sevgisi dışında her şeyi hiçe sayan bir anlayış, olana bitene de sığlaşıp, sadece o açıdan bakabiliyor.
YARDIM EDEBİLEN BİRİLERİ VAR MIYDI?
Karşısındaki insanın içinde bulunduğu durumu anlamadan, sadece kendi yaşam şekillerinden, kendi muhafazakarlıklarından, kendi tabularından yola çıkarak, olana bitene nefretle bakmak bizim topraklarda genlere işlemiş. Amy Winehouse uyuşturucudan mı yoksa yaşadığı onca kötü ilişki, yalnızlık, şöhretin o ezici ağırlığı ve bilmediğimiz binlerce sebep yüzünden mi öldü? Bilebilir misiniz? Etrafında, yardım istese de edebilen birileri var mıydı? Görünen o ki yoktu. Kaçınılabileceğini düşündüğünüz bazı şeyler hiç istemeseniz de gerçek oluyor. Yıllar önce, Amy Winehouse'la aynı yaşta, 27'sinde Beyoğlu'nda eroinden ölen Kanat Güner, ölümüne yakın zamanlarda televizyonlarda yardım istiyordu... Hatta bu bir mor ve ötesi şarkısına da (Canlı Yayın) konu olmuştu. Yardım edebildiler mi? Hayır. Onun arkasından da "Böyle yaşama, böyle son," laflarını edenler olmuştu. Amy Winehouse size yabancıysa, oturup Kanat Güner'in ölmeden önce yazdığı Eroin Güncesi'ni okuyun. Sonra da bir düşünün, söylediğiniz kadar basit mi bu işler? Arkasında neler yatıyor? Belki o zaman dalga geçmekten, hele ki konuyu şehitlere bağlayıp, birilerini birilerine düşman etmekten vazgeçersiniz.
