Dizilerde, filmlerde, reklamlarda rol icabı(!) çocukları ağlatanların analarını ağlatmak lazım diye düşünüyorum.
Sen izleyicinin damarına basacak, gözlerini nemlendirecek, reyting alacak işler yapacaksın diye el kadar sabiyi bağırta bağırta ağlatacaksın öyle mi?
Bunun nesi başarı şimdi?
En son Kızılay'ın 'kamu spotu'nu gördüm ekranda. Güzeller güzeli bir bebeciği oturtmuşlar tek başına; çocukcağızı avaz avaz ağlatıyorlar. Yavrum nasıl içli, nasıl içini çeke çeke ağlıyor.

SATIR SATIR BELLEKTE...
Sonra bir el uzanıp, ki o Kızılay oluyor, ağlayan bebeği kaldırıp susturuyor.
Bravo, gerçekten çok yaratıcı bir iş olmuş!
Zor olmuştur bu fikrin çıkması.
Ikına sıkına anca...
O daha küçücük bir bebek, büyüyünce nasıl olsa hatırlamayacak bu yaşadığı travmayı demeyin çünkü siz öyle sanıyorsunuz.
Doğduğumuz andan itibaren tüm yaşadıklarımız satır satır belleğimize yükleniyor.
Biz ancak unuttuk sanıyoruz ama aslında hiçbir şey zihinde yok olmuyor.
Bu arada tabii asıl ayıplanması gereken; reklamda, filmde, dizide oynasın da nasıl oynarsa oynasın deyip çocuğunu bu hale düşüren ebeveyn!