ANTALYALILAR DA ÇOK DEĞİŞTİ

Misafirliklerde Antalya'da hediye götürmek adeti yoktu ama bayramlarda, sünnetlerde, yaşgünlerinde, düğünlerde, doğumlarda, asker uğurlamalarında, yeni ev alanlara hediye götürmek şarttı. Kadınların öğleden sonrasında, ayda bir kez kabul günleri olurdu. Bu günlere gitmek üzere birkaç tanıdık sözleşip giderlerdi. Bir de her gün yapılan komşu ziyaretleri vardı. Bu misafirliklerde, öğle yemeklerinin yenmiş ve evin beyinin evden çarşıya çıkmış olmasına dikkat edilirdi. Oğlu askere veya uzak bir yere giden kadına "Allah kavuştursun"a, hasta ziyareti için "geçmiş olsun"a, cenaze çıkan evlere "başsağlığı"na, oğlu ya da kızı evlenmiş ya da nişanlanmış bir kadına "Allah mesut etsin"e doğum yapmış kadına veya annesine "göz aydın"ına, ziyaret edilecek olan kadın yeni bir ev almış da taşınmışsa "güle güle otur"a gidilir ve muhakkak uygun bir hediye götürülürdü.

APARTMANLARA KİLİTLENDİK
Her misafirliğin bir karşı ziyareti yapılırdı. İki kere üst üste aynı aileye gidilip, onlar gelmezse artık o aileye bir daha ziyaret yapılmazdı. Çünkü bu, "istenmiyoruz" anlamına gelirdi. Yatılı gelecek misafirler için, her zaman fazladan yorgan, yatak çarşafı, yastık kılıfı, temiz havlu vb. eşyalar bulundurulurdu. Televizyonunun günlük yaşamımıza girmesiyle, akşam gezmeleri, komşu gezmeleri yavaş yavaş azalarak bitti. Kendimizi adeta apartmanlara kilitledik. Kimseyle doğru dürüst konuşmuyoruz. Komşularımıza selam vermekten çekiniyoruz. Antalya'da toplumsal yapı ve kentsel dokunun değişimi içinde insan ilişkileri de değişti. Yakın komşuluk olgusu, gelenekler, görenekler tamamen ortadan kalktı. Özellikle Antalya Kaleiçi hanımları, çeşitli ve lezzetli yemek yapma becerileri ile ünlüdür. Antalya'nın hızlı kentleşme sürecinde, Antalyalıların geleneksel beslenme biçimleri de yok olmaya başladı. Testi kebabını, bumbarı, taratorlu piyazı, hibeşi, Arapaşını, labadayı, hoşmerimi, narenciye reçellerini neredeyse bilen ve yapan kalmadı.