İbrahim Okumamış: Hesap vermeliler

Dün maçı izlerken ve sonunda yaşadıklarım içimi daralttı.
Bu şehir birlik olmuş topyekûn üzerime geliyor sanki.
Hafif doğrulup soluklanıyorum.
Onu bile fırsat bilip yükleniyorlar sanki.
Arada bir nefes almak ister ya insan. Öyle bir duygu… 'Antalyaspor'u seviyorum'u haykırdıkça, 'sevemezsin'ciler dikildi hep karşıma.
Sevmeye de sevilmeye de müsaade etmediler.
Sevmekten uzaklar. Ne bu şehri ne de yapılanları… Taş taş üzerine konulunca tutkal olmak yerine onu dağıtmayı marifet sayıyorlar.
Sevgi pınarından beslenmedikleri ortada… Hangi pınardan beslenirler onu bilmiyorum ama sevgisizlik pınarı olduğu kanaatindeyim.
Kendini sevmeyen ne ülkesini, ne yaşadığı kenti ne de yaşadığı kentin takımını sevemez.
Hal böyle olunca yapıcı olmak yerine eleştiri kültürünü benimsemek en kolayıdır.
Bir sezon boyunca tek satır yazıp eleştirmedim içime attım.
Bu yüzden hep eleştirildim.
Ama sözün bittiği yere gelince insan duramıyor.
Herkesin içinin kan ağladığı bir ortamda elim klavyenin tuşlarına bile kerhen gidiyor.
İçimden sadece "Suçlu ayağa kalk" demek geliyor.
Desek ne olacak ki, nafile çırpınıştan öte gitmiyor.
Hele maçtan sonra Amigo Miloş'un gözyaşlarını görünce içim burkuldu.
Hesabı kime soracağız, faturayı kime keseceğiz?
Kessek ne olacak ki?
Duvara söylesen ses gelir ama sorumlularından yine ses gelmez.
Ama şu unutulmamalıdır ki 'Yiğit düştüğü yerden kalkarmış.' Antalyaspor bu taşın altından kalkacaktır.
Fakat Antalyaspor'u bu hale getirenler de bu taşın altında ezilecektir.