Apaçilerin yerini taskafalar aldı

DUYGU LELOĞLU / AKTÜEL ÖZEL

"Atarlı semtin, giderli çocuğu" ifadesini "Kötü Sözlük" şöyle tanımlıyor: "Annemizin sokağa çıktığımızda 'oynama' diye uyardığı o kötü çocuktur: 'Apaçi Stayla'". Dr. Ömer Miraç Yaman, 2000 yılından bu yana, "kıro", "zonta", "maganda" olarak adlandırılan, dışlanmış bir gençlik akımının modifiye edilmiş tanımı olan "Apaçi" gençliği incelemek için çıkmış yola. Bir yıl boyunca, İstanbul'da, "apaçilerin memleketi" olarak gösterilen Esenler ilçesinde çoğu sabıkalı olan bu gençlerle bir arada yaşamış. 500'den fazla gençle konuşmuş.
Araştırması sırasında ise "apaçi" gençlik içerisinden yeni bir gençlik akımının doğduğunun farkına varmış. Zira dışarıdan anlaşılmıyor ama şimdilerde dikkat çekmek için cart renkli kıyafetler giyen, dik saçlarla dolaşan, damar arabesk dinleyen apaçiler "out", tesbihle dolaşan, ağır abi takılan "taskafalar" "in". "Taskafa"ların esin kaynağı, yakın zamanda hayatını kaybeden şarkıcı Azer Bülbül. Saçlarını onun gibi kestirenlere "taskafa" deniyor. Yaman araştırması sırasından en çok da gençlerin siyasi eğilimleri konusunda şaşkınlığa uğramış. Diyor ki: "Bu gençler farklı siyasi yelpazeden olmalarına rağmen, kime oy verirsiniz diye sorduğumda, hepsi aynı yanıtı veriyor: 'Atarlı, giderli Başbakan Erdoğan.' Çünkü Başbakan'ın Davos'daki 'one minute' çıkışı onların kafalarına kazınmış. Hayranlıklarını beslemiş."
*Siz "Apaçiler" olarak görülen gençleri incelediniz. Başka bir fenomen olan "taskafalar"la' karşılaştınız. O nedir? Nereden çıktı?
"Apaçilik" kavramı, 2000 yılı sonrası üretilmiş, kıro, maganda, zonta, hırbo, amale gibi kavramlarının dönüşmüş hali. Çoğunlukla eğitim sürecinden büyük bir ölçüde dışlanmış, hizmet sektörünün en alt kademesinde çalışan gençler için kullanılıyor. Halde hamal, lokantada bulaşıkçı veya komi, dışarıda işportacı veya konfeksiyon atölyesinde en altta çalışan çırak…
Renkli giyinirler. Punk Rock tarzı ile şekillenen, başın üst tarafında uzatılan saçlarla oluşturulan "mohawk" saç şeklinin modifiyesi saçları vardır. Bazen küpe takarlar. Cıvıl cıvıldırlar. Ancak onların içlerine girince bu akımın içinden başka bir akımın doğduğunun farkına vardım. O da apaçiliğin dönüşüm sürecindeki yerli son evre olan "taskafalar".
Dışarıdan bakıldığında hepsi apaçi olarak algılanıyorlar. Ancak onlar farklı! Bir değişim sürecinin neticesi. Taskafaların en büyük farkı, ağır abi olmaları. Saçları ise taskafa modelidir. Onların ellerinde mutlaka bir tesbih vardır. Ortamda ağırlıkları ve sözleri ile öne çıkmaya çalışırlar. Yani apaçiler bağırarak, taskafalar ise susarak öne çıkarlar. Ağır takılma burada farklılaşma biçimine dönüşüyor.