Kadınlar koğuşundan hapishane dövmeleri

Ürün Dirier / AKTÜEL
1993 yılında sol örgütlere düzenlenen bir operasyonda birçok kişi gözaltına alınır. Faili meçhul cinayetlerin, kaybolmaların ve işkencelerin tavan yaptığı bu yılda, polis operasyonuyla gözaltına alınan isimlerden biri, o zamanlar henüz 20'lerinin başında olan Nimet Arıkan'dır. Arıkan, DevSol üyesi olmaktan dolayı tutuklanır ve çok zor şartlar altında 2 buçuk yıl hapis yatar. Tahliye olduktan üç-dört yıl sonra ise Yargıtay verilen cezaları yetersiz bulduğundan dolayı kararı bozar ve Arıkan dahil birçok gence en az 10-15 yıl daha ceza verilir. Çoğu kişi bu dönem yurt dışına kaçar, yurt dışına çıkamayan cezaevine girer. Arıkan'ın da bir seçim yapması gerekir. Yedi buçuk yıl daha hapis yatmak mı yoksa ailesinin 30 yıllık birikimleriyle aldıkları evi satıp eline tutuşturduğu parayla yurt dışına çıkmak mı? İlk seçenek kabul edilir gibi değildir. Ancak Nimet Arıkan ikinci seçeneğe de tenezzül etmez. Kendisine üçüncü bir yol çizer. Ailesinin evinden ayrılıp kimliksiz olarak kendi ayakları üstünde hayata tutunmaya çalışır.
TC kimlik numarası çıktı, kaçak günler bitti
Pazarcılık, kitap satıcılığı ve dövmecilik gibi birçok iş yapar. Gittiği her yerde gerçek kimliğini gizleyerek, resmi kurumlara hatta doktora bile gitmeyerek yıllarını geçirir. Yıl 2007 olur. Arıkan artık aranan biri olduğunu bile neredeyse unutmuş, kimliksiz yaşamaya alışmıştır. 2000 yılında Avşa'da başladığı ve profesyonelleştiği dövmecilik mesleğini Fethiye'de açtığı bir dükkanda sürdürmeye devam eder. Fethiye'den motosikletle İstanbul'a döndüğü bir sefer çok yorulur ve Çanakkale'de bir otelde konaklamaya karar verir. Bu arada o yıl Nüfus İdaresi TC kimlik numarası sistemine geçmiştir. Haliyle Arıkan konakladığı otele TC kimlik numarasını vermek zorunda kalır. Ancak bu sistemin polis ile entegre olduğundan henüz haberi yoktur. Haberdar olduğunda ise saatler sabaha karşı 3'ü gösterir.

Adalet yok kader var!
Otel odasının kapısının polis tarafından çalınmasıyla, Arıkan aranan bir "suçlu" olduğunu yıllar sonra yeniden hatırlar.
İki yıl sürecek Ankaca Sincan Cezaevi günleri işte böyle başlar. Adli suçlularla aynı koğuşa konan Arıkan ilk kez siyasi "suçlu"lar haricinde başka bir mahkum profiliyle tanışır. Devrimci olduğu yıllarda kadın derneklerinde çalışmasına rağmen, hiç bilmediği "kadınlık" durumlarıyla karşılaşır. Buradaki kadınlar, kadınlık özelliklerini baskılayan siyasi "suçlu"lara hiç benzemiyordur. Kimi banka hortumundan, kimi kocasını bıçaklamaktan, kimi sevgilisi için uyuşturucu kuryeliği yapmaktan ya da hırsızlıktan tutuklanıp cezaevine konan bu kadınlar siyasi mahkumlardan çok farklı bir profil çizmektedir. Onların lügatında devrim, halk, adalet gibi kavramların yerini acı, öfke, ihanet, terk edilme, kader ve hasret gibi kavramlar almıştır. Üstelik çoğunun da cezaevi koşullarında toplu iğneyle yapılmış amatör dövmeleri vardır. Bu, bir dövme sanatçısı olan Nimet Arıkan'a dahi garip gelir.
Koğuştan koğuşa mektup arkadaşlığı
İlk önce dövmesi olan kadınların çok kötü suçlardan dolayı cezaevine konduğunu ve tehlikeli olduklarını düşünür. Sonra bir dövmeci olarak kendisinin bile böyle düşünmesinden dolayı kendi kendine içerler. Ama zaman içerisinde onların da bir aileleri olduğunu, demir parmaklıklar ardındayken kaybetmekten korktukları bir eşleri hatta çocukları olduğunu öğrenir. Aylar geçtikçe bu kadınlara olan merakı daha da artar ve kendi koğuşu dışındaki dövmeli kadınlarla mektup arkadaşlığı kurar. Onlardan hikayelerini ve dövmelerinin anlamını öğrenir. 2010 yılında tahliye olan Arıkan şimdi cezaevinde yaptığı hapishane dövmeleri araştırmasını kitaplaştırmaya hazırlanıyor. Nişantaşı'ndaki Amazon isimli dövme stüdyosunda görüştüğümüz Arıkan ile, hapishane dövmeleri ve cezaevinde kadın olmak üzerine konuştuk.