Twitter'la devlet yönetimi

Sosyal medyada politikacılar seçmene yakın ama siyasete uzak.
Twitter'ınıza sosyal içerikli mesajlar yağıyor ve onları başkalarına da ileterek kısıtlayıcı göçmenlik yasalarına karşı olduğunuzu göstermenizi istiyor. Facebook arkadaşlarınız İsrail'le İran arasındaki bir savaşı eleştiren bir post'tan "hoşlanmanız" için size lobi yapıyor. Bir tık ve politikacılardan değişim isteyen binler, belki milyonların sesine siz de katılıyorsunuz. Sosyal medya insanların seslerini öyle yükseltiyor ki, politikacılar çevrimiçi kalabalığın değişen taleplerine sürekli cevap vermek zorunda kalıyor. Bu sesler yönetimlerin uzun vadeli planlar yapmasını da güçleştiriyor.
New York Belediye Başkan Yardımcısı Howard Wolfson'a göre sosyal medya "sıradaki tweet mesajı veya blog yazısından ilerisini görmeye çalışan yönetimler, işletmeler ve medya için hem fırsatlar hem de güçlükler yaratıyor." Paul Geitner'in The New York Times'ta yazdığına göre madalyonun öbür yüzündeyse, yöneticiler artık yurttaşları gelişmelere katabiliyor, böylece sokaktaki insanlardan kopuk oldukları iddiasını reddedebiliyor. 1 Nisan'da başlayan Avrupa Yurttaşlar İnisiyatifi, AB'de seçmenlerin yasa teklifi verebilmesini öngörüyor. Şimdiye kadar sunulan teklifler arasında, su ve halk sağlığının insan hakkı ilan edilmesi, genetiği değiştirilmiş ürünlerin yasaklanması, bir Avrupa Obezite Günü'nün ilan edilmesi ve Pazar günleri çalışmanın yasaklanması da var. Bir gönüllü kuruluşun direktörü Tony Venables, "Zamanla değer odaklı bir Avrupa yasa oluşturma süreci göreceğimizi düşünüyorum" diyor. Fakat onca farklı çıkar varken bu da ister istemez nüfuz ve önem arasındaki bir savaşa dönüşüyor. Politikacılar en çok fayda getirecek tasarılara mı odaklanıyor, en çok dikkat çekenlere mi?
Vox Media'nın başındaki Jim Bankoff, "Haberin kendisi o kadar yaygın ve kesintisiz bir hal aldı ki, ancak çok ses getiren bir şey ortaya çıkarsa fark ediyoruz. İnsanlar tüketmekle kalmıyor, bir de beğeniyor, tweet olarak iletiyor ve e-posta gönderiyor. Bu paylaşımlar daha çok paylaşıma, o da trendlere, o da daha çok habere yol açıyor". Brian Shelter'ın The New York Times'ta da yazdığı gibi, Görünmez Çocuklar örgütünün "KONY 2012" videosu, onlarca yıldır sivillere saldıran Afrikalı bir gerilla grubunun başındaki Joseph Kony'ye tüm dünyanın dikkatini çekmiş, internetin nasıl bir güç olduğunu bir kez daha göstermişti. Video üç günde 50 milyon defadan fazla izlendi ve örgüt, Kony'yi dünya çapında nefret edilen bir kişi yapma hedefine ulaştı. Sosyal medya kullanıcıları güncel olayların içine çekiyor.
Geliştirdikleri politikalara yükselen seslerin gücünü katmaya çalışan yasa koyucularsa bununla başa çıkmakta zorlanabiliyor. New York Belediye Başkanı Michael R. Bloomberg, Mart'ta Singapur'da yaptığı bir konuşmada, "Yaptığımız her bir şey için her gün adeta referandum yapıyoruz. Ortada sürekli bir eleştiri varken ve belli dönemlerde bir seçim süreciyle yüzleşeceğinizi bile bile bu tepkileri hiçe sayıp, 'Hayır, hayır, biz yine de şöyle yapacağız' demek çok zor" dedi. Politikacılar gürültüyü görmezden gelmeye çalışabilir. AB, "istismarcı, ciddiyetsiz veya tacizci" olarak gördüğü teklifleri reddetmeye hazırlanabilir. Fakat enerjik Twitter âlemini susturmak kolay değil. Yurttaş-politikacıların sohbetleri dijital bağırma yarışmalarını andırabiliyor çünkü genelde sesi en çok çıkan kazanıyor.
CHRISTINE DiGANGI