Hayata sazı ve sesiyle tutundu

Genetik bir hastalık nedeniyle doğuştan gözleri görmeyen Döndü Koluaçık, hayata sazı ve sesiyle tutundu. Kendi kendine saz çalmayı öğrenen Koluaçık, yıllarca herkesin mutluluk kaynağı oldu. Bakacak kimsesi olmadığı için bir huzur evinde kalan yaşlı kadın, sanatını burada icra ediyor, sazı ve sesiyle kimsesi kalmamış yaşlı insanlara umut veriyor. Küçük yaştan itibaren kimsesiz kalan döndü Koluaçık, engeline inat Türkiye'yi il il gezip konserler vermiş. "Karalık dünyamın ışığı müzik" diyen Koluaçık, "Görme engeliler okulunda eğitim aldı, sonra müzikle alakalı bir yerden memur oldum. Yıllarca resmi derneklerde ses sanatçılığı yaptım. Sadece sanata değil okumaya da çok meraklıyım kabartmalı olan tüm Türk klasiklerini okudum. Genelde halk türküleri söylerim ancak engelli insanlar kararmış dünyalarında bir moral, eğlence istiyor. Bu nedenle hareketli parçalar çalardım. Dernek organize eder okullara, organizasyonlara, pikniklere giderdim" dedi.
'YENİ SAHNEM HUZUR EVİ'
"Ben kör değilim, gönül gözüm hep açık" diyen Döndü Koluaçık, sazını çalıp, şarkılarını söylemek için yeni sahnesinin huzur evi olduğunu söyledi. Koluaçık, "Bir aile ortamında yaşamayı çok isterdim ama olmadı. Benim tek mutluluğum buradaki arkadaşlarıma saz çalıp, türkü söylemek. Gece düzenleriz ben söylerim onlar tüm dertlerini, hastalıklarını ve kimsesizliklerini unutur. Buranın neşe kaynağı oldum bu bana yetiyor. Görmeyen gözlerime inat işe yaradığımı bilmek beni çok mutlu ediyor. Ben sesimle şarkı söylüyor kalbimle de hissediyorum bu bana yeter" diye konuştu.