İdil yeni kalbiyle rengârenk yaşıyor

Tam anlamıyla acıyla yoğrulan bir hayat İdil'inki. Herkesi, ailesini bile şaşırtan "büyük" cümleleri de yaşadığı acılardan belki... Kolay mı; 11 yıl tekledi kalbi. En sevdiği şey evcilik oynamaktı ancak yorgun kalbi onun bile fazlasına izin vermiyordu. 8 Ekim'e gelindiğinde ise haftalar süren yoğun "hayat" mücadelesi başladı. Tam bitti denilirken 11 yaşındaki Ferhat, İdil'e ikinci hayatını verdi. İşte böyle başlayan hikâyenin kahramanını, Türkiye'nin ses verdiği İdil'i evinde ziyaret ettik. Bizleri kapıda kocaman gülücüklerle karşılayan İdil ile hem vakit geçirdik hem de kalbini, yeni hayatını konuştuk. İşte bu tatlı dilli küçük kızın anlattıkları:
En çok özlediğim şey koşmak

Kalp piliyle geçen 11 yıl ve uzun süren kalp nakil sürecinin ardından arkama bakmadan koşmak istiyorum. 'Kalbim durur mu, pilim atar mı?' düşüncesi olmadan özgürce, doyasıya koşmak. Arkadaşlarım koşarken geride kalıp beklemeden onları geçmek istiyorum. Yıllarca koşamadım, atlayıp, zıplayamadım ama bitti artık. En çok özlediğim şey koşmak… Bir an önce toparlanıp oynamak için bekleyen arkadaşlarımla oyun oynayacağım. Çok mutlu hissediyorum. 11 yıllık hayatımın en mutlu günlerini yaşıyorum, koşmamalıyım pilim var, yorulmamalıyım kalbim dayanmaz düşüncesi olmadan yaşamak harika. Çok şükür iyiyim. Pilsiz 'kalpten' bir hayat ne güzel.

İdil yeni kalbiyle "Sil baştan" şarkısını söyledi

Müzik öğretmeni olacağım
Hayalim müzik öğretmeni olmak çünkü şarkı söylemeyi çok seviyorum, şarkı söylemeye bayılıyorum. Müziği duyduğum anda duramıyorum. En sevdiğim şarkıcı Murat Boz ve Mustafa Ceceli. Hastayken müziğini en çok özlediğim sanatçı Mustafa abi oldu. Hastaneden çıktığımdan bu yana yaşamaya doyamıyorum. Hayatı saate bakmadan yaşamak çok güzel. Annemi, babamı bırakıp gideceğim diye çok üzülüyordum ama artık bitti. Kardeşim Efe'yi çok özlemişim, saatler geçmesin istiyoruz. Tek sorunumuz o beni çok özlediği için sürekli sarılıyor. Aşırı sevgiden biraz sıkılmış olsam da bunu çok özlemişim. Hiç şikâyetim yok. Ben bu günler için 11 yıl bekledim. Canımın istediği kadar yiyor, istediğim gibi oynuyor, yürüyor, yaşıyorum, en önemlisi de yaşayacak kaç dakikam kaldı düşüncesi yok.
X-ray'den rahatça geçti
Dün İdil'le ilk kez dışarı çıktık. Oyuncak istedi AVM'ye gittik. Tam X-ray cihazından geçecekken İdil, 'Anne artık pilim yok ben buradan istediğim gibi geçebilirdim' dedi. İşte o an anladım, hissettim kızım artık iyi. Ne zaman AVM'ye gitsek ve o cihazdan geçsek cihaz piller yüzünden öter, İdil geçemez, üzülürdü. Biz artık bunu yaşamıyoruz ancak kalp pili taşıyan insanlar için bu noktada bir yardım istiyoruz. Bir düzenleme yapılsın, ayrı bir giriş gibi...
Sinema için biraz bekleyecek
İdil'le yaptığımız röportaj sırasında anne Derya K. de oradaydı. İşi gereği objektife girmeyen Derya K. hastaneden çıktıktan sonra olanları şöyle anlattı: "31 Aralık 2015'te çıktık, yılbaşı gecemizi ailecek evimizde geçirdik. Şu an ilaç tedavisi sürüyor, bunun dışında sağlık durumu gayet iyi. Haziranda parmaklarına protez takılacak. Okuluna devam edemeyeceği için bir süre daha kaydını dondurduk. Arkadaşlarını çok özledi ama enfeksiyon riski nedeniyle telefonda görüşüyorlar. Sinemaya gitmeyi çok istiyor ancak zamanla o da olacak. Geçen gün ilk kez dışarı çıktık AVM'den oyuncak aldık. Bir anne olarak kızım düşer bayılır mı korkusu olmadan onunla vakit geçirmek tarifsiz bir duygu."
'Adana'ya ziyarete gideceğiz'
Anne Derya K., Ferhat'ın annesi Derya Çelik'i de düşünmeden edemediğini belirtti. Derya K. "3 aydır kızımla korkusuz yaşıyoruz, bu çok güzel bir his ancak sürekli Ferhat'ın annesini düşünüyorum. Kalbimde, kafamda onun hissettiklerini anlamaya çalışıyorum. Evet benim kızım yaşıyor ancak bunun için bir başka çocuk öldü. Bu beni yıprattı. Haftalardan sonra buna iki çocuğun hayallerini de yaşatmakla çare buldum. İdil'in bedeninde hem onun hem de Ferhat'ın hayallerini yaşatmaya çalışıyorum. Ferhat ne yerdi, ne giyerdi, ne isterdi diyor hepsini İdil ile yaşatmaya gayret ediyorum. İyileşir iyileşmez yani 6 aya Adana'ya gideceğiz. Ailecek bize can olan aileyi ziyaret edeceğiz" dedi.
Kalbim attıkça Ferhat'ı unutmam
Ben organ bekleyen yüzlerce çocuktan en şanslısıydım belki... Çünkü umutlar tükenirken hayallerle dolu Ferhat'ın kalbiyle hayat buldum. Biz organ hastalarının gözü hep kapıdadır, yaşamak için bir can bekleriz ancak yüzlerce insan bağış yapılmadığı için ölüyor. Hayatının başkalarının elinde olduğunu ve yaşamak için bir organ beklemenin ne demek olduğunu en iyi bilen biri olarak tek istediğim şey insanların organlarını bağışlamaları. Sizin çocuğunuz olsaydı başkaları bağışlamak istemeseydi ve bu yüzden ölseydi ne hissederlerdi? Kararsız kalırlarsa bunu düşünsünler. Dilek anne empati yapıp, kalbini bana emanet etmeseydi ben olmayacaktım. Kalbim attığı sürece unutmayacağım.
Annesi ikinci annem kardeşi kardeşim oldu
Ben uçsuz bucaksız yepyeni bir hayata başladım. Bunun sağlayıcıları da Ferhat ve annesi Dilek annem. Kalbini taşıdığım Ferhat'ın annesi annem, kardeşi kardeşim oldu zaten bana, 'İdil abla beni ziyarete gel' diyor. İlk fırsatta ona gideceğim. 2'inci annem olan Dilek anneye kocaman sarılarak, 'Anneciğim teşekkür ederim çocuğunun kalbini bana verdiğin için. Beni ölüme terk etmediğin için' diyeceğim. Ellerinden öpüp ona bir çocuğu daha olduğunu hissettireceğim.