Şentepe’den dünyaya

Türkiye'nin yaşayan en önemli ressamlarından birisi Prof. Dr. Mustafa Ayaz. Trabzon Çaykara'dan yıllar önce Ankara'ya gelmiş ve dişinden tırnağından arttırarak gece gündüz demeden çalışıp bugün yurt içi ve dışında haklı bir üne sahip olmuş. Ayaz'ın eserleri binlerce liraya alıcı buluyor. Yıllarca el emeğiyle yaptığı resimlerden kazandığı parayla Balgat'ta kendi adını taşıyan Mustafa Ayaz Müzesi Projesi'ni hayata geçiren Ayaz başarı dolu yaşam hikâyesini anlattı.
Sizi biraz tanıyabilir miyiz?
1938 doğumluyum. Bizim ailede kimse okumamıştı. Benim babam okumak işlerinden pek anlamazdı. Büyük ağabeyim bana babalık etmiştir. Eğer abim olmasaydı ki kendisi benden 4 yaş büyük sadece yani 16 yaşındaydı beni okula yazdırdığında. Daha çocuk sayılır onun sayesinde bu günlere gelebildim. Mustafa Ayaz onun sayesinde bu günlere ulaştı. O olmasa belki bu müze de olamayacaktı. Belki ben de diğer ağabeylerim gibi marangoz olacaktım. Çok küçük bir kırılma noktası ama benim için büyük bir adım oldu. İlkokula başladım.
Eğitim hayatınız nasıl devam etti?
Gazi Üniversitesi'ni kazandım ve orayı bitirdim. Oradan kura çektim ve Çorum'a gittim öğretmen olarak. Çorum'da 3 yıl kaldıktan sonra Gazi Üniversitesi'nde asistanlık yapmak için sınav açıldı. 28 kişinin alınacağı sınavda başarılı olup Gazi Üniversitesi'ne asistan olarak girdim. Artık Gazi'yi de kazandıktan sonra zamanımın sanatla geçeceği net bir şekilde belli olmuş oldu. Çorum'da da çok fazla eser ortaya koydum. Hatta Ankara'ya geldiğimde param olmadığı için eşek arabası tuttum ve resimleri Dörtyol'dan, Gazi Üniversitesi'ne kadar getirdim. Sonra tuval bulmak için resimleri yırtıp attım onların çerçevelerini kullandım. İmkânsızlıktan dolayı böyle bir yola başvurdum. Şimdi düşünüyorum keşke böyle bir şey yapmasaydım diye. Çünkü o resimler çok değerlenebilirdi.
Ankara'ya döndüğünüzde neler yaptınız?
Çorum'dan Ankara'ya geldiğimde 2 çocuğum vardı ve tek maaş alıyordum. Onun için Ankara'nın merkezi yerlerinden yüksek kiralı bir yer tutmam oldukça zordu. Ucuz bir yer bulmam lazımdı. Teyzemin oğlunun evinin giriş katını kiraladım o dönem için 200 lira kira verdim. Maaşım da 800 liraydı o dönem için. 8 yıl o evde Çinçin Bağları'nda oturdum. Sonradan baktım olmuyor. Sonra atölyeye sahip olmak için bir gecekondu yapma fikri geldi aklıma. Şentepe'de araziler satılıyordu. Ancak devlet satmıyor bir takım kişiler arazileri sahiplenmiş onlar ucuz bir fiyata satıyorlardı. Biz de bir arsa aldık ve ev yaptık Şentepe, Bademli Durağı'nda. Yani bu müzenin temeli Şentepe'de atıldı.
Bugüne kadar kaç resim yaptınız?
Bugüne kadar kaç resim sattığımı ve kaç sergi açtığımı inanın bilmiyorum. Ama tahminime göre 70'in üzerinde sergi açtım. 15-20 bin eser çizmişim tahminime göre. Son dönemde 70'ten sonra Gazi'ye asistan olduktan sonra benim üretimim hızlandı. Ben resme geç başladım.