Halepli Fatma’nın evlat özlemi

Altındağ Önder Mahallesi'ne ülkelerindeki iç savaştan kaçarak yerleşen Fatma Dibo, (42) 2 yıldır pencere önünde evlatlarının dönüşünü bekliyor. Üç çocuğu ile yaşadığı Suriye'den ağır yaralı olarak Ankara'ya gelen Dibo'nun nöbetine katıldık, hikayesini dinledik. "Ülkem kurtulur evlatlarım döner, o zaman yaşım diner" diyen Dibo, "Yusuf (17) ve Dua'yı (20) tedavi ettirdikten sonra Suriye'ye gönderdim. El Bab'da zalim Esed'e karşı savaşıyorlar. Ancak özlemleri yüreğimi dağladı, ne bir ses ne bir haber..." diye konuştu.
"GÖZLERİM HEP YOLLARDA"
Yıllarca kanser illetiyle savaş veren eşini bir gün evlerinin üzerine düşen bombayla kaybetti Fatma Dibo... O günden sonra üç evladı ile savaş, açlık ve kimsesizlikle başbaşa kaldı. Evine düşen ve eşini alan katil bomba, onu ve evlatlarını ağır yaraladı. Haftalarca süren mücadelenin ardından Türkiye'nin girişimleri ile bölgeden kurtarıldı, acil tedaviye alındı. Haftalarca sürdü tedavileri, iyileşince Ankara'ya geldiler. Önder Mahallesi'nde hayırseverlerin desteği ile bir göz odaya yerleştiler. Hikayenin devamını anlatan Fatma Ana, "Savaştan ve ölümden kurtulmuştuk ancak vatanımın akıbeti aklımdan hiç çıkmadı. Öleceksek de vatan için ölmeliydik. Bıyıkları yeni terlemeye başlayan iki evladımı vatan ve geleceğimiz için zalime karşı ülkemdeki savaşa gönderdim. Onlar da seve seve kabul etti. Oğlum Dua yaraları tam iyeleşmeden kardeşini de aldı, Özgür Suriye Ordusu'na (ÖSO) katılmak üzere Suriye'ye geçti. İki yıldır orada savaşıyorlar, bu pencere onlarla buluşma noktam olacak. Gözüm hep yolda. Ölü ya da diri bir gün gelecekler" dedi.

'VATAN EVLATTAN AĞIR BASTI'
"Savaş başladıktan sonra gücümüzün son damlasına direndik, ülkemizi terk etmemeye çalıştık" diyen Dibo, "Şimdi beni evlatlarımın geri döneceği umudu ve dönmeseler de ülkemi kurtaracakları sevinci yaşatıyor" dedi. Dibo, "Burada oturup ülkemin yok oluşunu izleyemezdim, onları vatanım için kurban ettim. Bir ana için dünyanın en zor kararı, evladını bile bile ateşe göndermek. Üstelik kuzularım daha çok küçük. Ama vatan başka... Vatan evlatlarımdan ağır bastı, bağrıma taş basıp onları yolladım savaşa. Türkiye'ye ilk geldiğimizde küçük ve yaralıydı kuzularım ama biraz büyüyünce ikisi de ülkesini kurtarmak için gitti. Çok üzülüyorum, korkuyorum onları kaybetmekten ama gururluyum. Çok zor evlat özlemi, ateşin ortasına gönderip her gece, her sabah ne zaman dönecekler, bir şey mi oldu korkusu çok kötü. Yusuf'um bir kez yaralandı yaklaşık bir yıl önce, burada tedavi olup tekrar gitti. Haber alamıyor, seslerini duyup özlem gideremiyorum. En son 7 ay önce konuşmuştuk, çok nadir konuşabiliyoruz. Ama geçenlerde bir Türk komutan bana selamlarını getirdi, yüreğim ferahladı" şeklinde konuştu.
'YILLAR ALSA DA BEKLEYECEĞİM'
"Bir kadın olarak yokluk, evlat özlemi ve gurbetle mücadele etmek çok zor" diyen Fatma Dibo, "Yıllar geçse de onların bir gün geleceğini biliyorum, dönene kadar bu pencerenin önünde nöbet tutmaya devam edeceğim" dedi. Dibo şöyle konuştu: "Savaş ne zaman biter belli değil. İnşallah kısa sürer ama yıllar geçse de evlatlarımın dönmesini bekleyeceğim. Bana söz verdiler, ülkemize özgürlük bayrağını diktikten sonra gelip beni ve küçük kardeşlerini alıp Halep'e götürecekler. Evimizi yeniden inşa edip, yuvamızı kuracağız. Sonra onları sevdikleri ile evlendireceğim. O bahar Suriye'ye gelecek, güneş yeniden doğacak."