Hiç dinmeyen anne hasreti

GÜHERNUR Hanım küçük yaşta öksüz kaldı, çocuk yaşta anne oldu. İçindeki annelik duygusunu anne özlemini ortaokul yıllarında kaleme aldığı şiire yansıttı, en büyük hayali şiirin gazetede yer almasıydı. Gühernur Karamanoğlu, 12 yaşında annesiz kaldı. Liseyi bitirir bitirmez evlendi ve 18 yaşında anne oldu. Çocuk gelinlerden bir tanesiydi Gühernur Hanım... Evlatlarıyla birlikte büyüdü, oyuncak bebek sever gibi sevdi 3 kızını da... Gühernur Hanım, her gün uyanır uyanmaz SABAH Gazetesini alır, kahvaltı masasında Hıncal Uluç köşesini okur, evinde asla pijama ile gezmez. Annesini o kadar çok seviyordu ki sevgisi ve özlemi hiç bitmemişti. Annesini kaybedince duygularını bir kâğıda yazarak şiire dönüştürdü. Kandil Gecesi kaybettiği annesini mısralara sığdıramayacak kadar çok sevdiğini ifade eden Karamanoğlu, "Babamın işleri çok yoğundu. Annemle vakit geçirirdim ve onu kaybedince bir yanım hep boş kaldı. Annemi kaybedince geride kalan kardeşlerime hem annelik hem ablalık yaptım, müsamereleri için kostüm diktim, okudukları şarkı ve şiirler bile hala hafızamda asla unutamam" diye konuştu. Unutamadığı anıları çoğunlukla annesi ve kızları ile ilgili olanlarıymış. Gülümseyerek yad ediyor Gühernur Hanım bebeğini oyuncak bebek gibi vitrine koyup izlediğini ve ekliyor, "Minicikti temizlik yaparken ağladı doyurdum sonrada eskiden radyolar olurdu vitrinde oraya koydum bebeği izledim dakikalarca sonra korktum nefessiz kalır diye bebek sonuçta dedim ve hemen aldım oradan hatırladıkça gülüyorum" dedi.