Mobılyacı kardeşler

1956 yılında Siteler'de doğrama ustası olarak mesleğe başlayan Mehmet Güldemir'e çocukları ısrarla 'Mobilya yapalım' diye yalvarınca Güldemir sitelerde bir arkadaşının yanında çekyat imalatı yapmaya karar verir. İlkokulu bitirdikten sonra babalarının yanına çırak olarak başlayan 4 kardeş bu süre içerisinde ayakkabı boyacılığı, su, simit, sünger ve bahçelerinde yetiştirdikleri sebzeyi satarak aile katkıda bulundu. 1994 yılında ekonomik kriz yüzünden iflas eden Güldemir ailesi işçi olarak ayrı yerlerde çalışmaya başlardı. 2000 yılında vefat eden Mehmet Güldemir (62) ölmeden önce oğullarına vasiyette bulundu. Babanın vasiyeti "Birbirinizi bırakmayın, bir arada olun, dağılmayın, birbirinize sahip çıkın" oldu.
SAHİP ÇIKIYORUZ
Ali İhsan Güldemir (59): "Ben babamın yanında çalışmaya 1972 yılında başladım. Çırak, kalfa, usta, ustabaşı oldum. İşe kardeşler olarak birlikte başladık sonra devam ettik. Okul tatile girdiğinde annem bahçede tere, maydanoz dikerdi, biz de onları satardık. Geçimimizi sağlar, babama destek sağlardık. Hiç ayrılmadık. Babamın diyaloğu herkes ile iyiydi. Vasiyetini bir an olsun unutmuyoruz onun bize bıraktığı emanete sahip çıkıyoruz."
AYRILMADIK BİRBİRİMİZDEN
Hüseyin Güldemir (57): "Okurken tatillerde sünger toplar anneme götürürdüm. Tere, maydanoz satar evi geçindirirdim. Yokluk sınırdaydı, para yoktu, herkes için böyleydi. Ondan sonra mobilyacılığa çırak olarak başladım. Burası kurulalı 63 yıl oldu. 12 yaşındayken çırak olarak başladım. O zamandan beri mobilyacıyım. Babam 2000 yılında 63 yaşında vefat etti. Doğrama ustasıydı ve iyi ustaydı. Babamla aramız çok iyiydi, zaten babam kafa dengi bir insandı. Sevilen birisiydi. Hiçbir kötü söz işitmedik babamdan. Ömür boyu hiç ayrılmadık. Annemin eli maşalıydı, evi geçindirirdi. Hepimiz evliyiz. Ayrılmadık birbirimizden. Babamın vasiyeti vardı. Hiçbiriniz kavga etmeyeceksiniz, etseniz bile birbirinize kin gütmeyeceksiniz. Biz de hiç kin gütmedik birbirimize. Görenler bunlar birbirini vurur diyorlardı ama kavga etsek bile beş dakika sonra barışırdık."
KENDİMİZE YETİYORUZ
Bünyamin Güldemir(54): "Ben de kardeşlerim ile aynı şekilde burada çalışmaya başladım. İlkokul bitince abimden ve babamdan doğrama ustalığını öğrendim ve çalışmaya başladım. Küçükken su sattık, bahçe ile uğraştık, meyve sattık. 1976 yılından beri kardeşlerim ile birlikteyim. Babamızın vasiyetini yerine getirerek birbirimizden hiç ayrılmadık. Türkiye genelinde şuanda 12 bayimiz var. Duayen olarak en iyisini yapmaya çalışıyoruz."
SU SATARDIK
Rıza Güldemir(50): "Liseyi bıraktıktan sonra ben de kardeşlerimin yanında çalışmaya başladım. Yaz tatillerinde bizden büyük arkadaşlar maç yapardı, bizde onlara su satardık. Eve destek olmak için annemin yetiştirdiklerini satardık. O zaman sitelerde çok boş alan vardı. Şimdiki gibi her yer dolu değildi, satış yapacak alan vardı."