Ya Rabbi! Ben seni nerede arayayım?

Hz. Musa bir gün Yüce Allah’a yalvarır. Ve şöyle  sorar: “Ya Rabbi ben seni  nerede arayayım? Nerede  bulayım?” Yüce Allah  Hz. Musa’ya şöyle vahyeder: “Musa!  Beni kalbi kırıkların yanında ara. Ben  onlara her gün ve gece bir kulaç yaklaşırım. Böyle olmasaydı helak olup  giderlerdi.” Abdullah Bin Selam’a  soruluyor, deniliyor ki: “Kalbi kırıklar  kimlerdir?” O şöyle cevap verir: “Yüce  Allah’a aşırı sevgisinden dolayı başkalarına kalbini kapatan, bundan ötürüdür ki kalbi kırık olandır.” (Ebu Nuaym, Hilye,  2/364 ) Kalbi Allah’tan başkasından uzak etmek elbette zor ve çetin imtihanı gerektiren bir mertebedir. Ona talip olmak da zordur, onun hakkını  yerine getirmek de. Kalbini Rabb’ine açan sadece O’nunla ünsiyet -doygunluk- bulur. Gözü  O’ndan başkasını görmez. Başkasını  önemsemez de. Onun için aleyhinde konuşan ile lehinde konuşan arasında fark yoktur. Malı kaybettiğinde de, kazandığında da kalbinde bir kayma  olmaz. Mütevazîdır. İhlâslıdır. Kin tutmaz. Nefret duymaz. Bunlara kalbini kapatmıştır. O’nun için tek şey;  Rabbin rızasıdır. Yüce Allah Hz.  Musa’ya sorar;  “Seni niye seçtim ve sana neden  hitap ettim Ey  Musa biliyor  musun?” der. Hz. Musa; “Hayır Ey  Rabb’im” der. Yüce Allah  cevap verir:  “Çünkü hiç kimse  senin kadar mütevazî davranamadı.  Sen benim rızam  için hep mütevazî  davrandın. Ben de  seni onun için seçtim.” (İbn Recep  Hanbeli, ez-züll,  142)