Modern Hürremler!

Erkek anneleri beni öldürecek, tabii istisnalar hariç... Çevreme şöyle bir bakıyorum, erkek çocuk doğuran kadınlar öyle bir havalı, öyle bir gururlu ve kendinden emin dolaşıyorlar ki etrafta... Sanki hanedana 'sultan' doğurmuş edası var çoğunda. Öyle ya, beklenen ilk torun erkek olunca, kadın daha bir değerli oluyor aile fertleri ve kocasının gözünde. Soyu devam ettirecek bir 'veliaht' getiriyor çünkü dünyaya, elbette farklı muamele görecek! Hem kız dediğin ne ki, onu herkes doğuruyor marifet erkek çocuk doğurmakta! Bu anlattıklarım, erkek çocuk doğuramadığı için üzerine kuma getirilen kadınların yaşadığı köylerde değil, İstanbul'un göbeğinde, üstelik kendisini en 'medeni' sayan kesimlerde yaşanıyor. Toplumdaki erkek egemenliğinden, ayrımcılıktan, iş hayatında kadınların ikinci plana atılmasından, patronlarının tacizinden yakınan ve "Yeter!" diye haykıran kadınlar, erkek çocuklarını tam da bu sisteme uygun yetiştiriyor. B...unda boncuk bulmuş gibi oğlunun üzerine titriyor, elini soğuk sudan ılık suya bile sokturmuyor, yemeğini ağzına yediriyor, onun kılına zarar gelecek diye ödü kopuyor! Bu şekilde yetiştirilen çocuklar da kendilerini gerçekten ayrıcalıklı, kadınların ise dünyaya onlara hizmet etmek için geldiklerini düşünen birer varlık olarak büyüyorlar. En iyi okullarda okumak, Amerika ya da Londra'da master yapmak hiçbir şeyi değiştirmeye yetmiyor. Onlar hayatları boyunca kendilerini bir 'sultan' olarak görüyor çünkü, ortada bir hanedan olsun, olmasın... Oysa ne acıklıdır ki böyle yetiştirilen çocuklar, aslında son derece ürkek, korkak ve kendine güvensiz oluyor. Parkta, plajda izliyorum, aslında daha cesur ve korkusuz olan kızlar. Örneğin, yaşı ne kadar küçük olursa olsun, hiçbiri annesiyle ya da babasıyla yüzmek istemiyor. Kolluklarını takıp kendi başına girmek istiyor suya, tek başına başarmak istiyor her şeyi. Aynı yaşta, hatta daha büyük olan erkek çocukları ise muhtemelen annelerine yapışık, hiç elini bırakmadan yüzüyor onlarla.
DAHA FAZLA OYUNCAK
Bir de dikkatimi çeken şu: Erkekler plaja bile bin bir oyuncakla geliyor. Kızlara birer kolluk ya da simit alınmış oluyor topu topu... Erkeklere ise deniz yatağı, mini bot, su pompası, su tabancası, palet, gözlük ve daha aklıma gelmeyen bir sürü şey. Geçen hafta bir gazetede okudum. Yapılan bir araştırma erkek çocuklarına kız çocuklarından çok daha fazla oyuncak alındığını belirlemiş. Kızlar için satın alabileceğiniz oyuncaklar da sınırlı. Bebek, bebek arabası, ütü, bulaşık ve çamaşır makinesi... Ha bir de mutfak ve makyaj setleri! Hepsi nasıl da domestik şeyler... Sistem baştan her şeyi belirliyor; kızlar evinin kadını, erkekler evin direği! O direkler, 'olmayana ergi' bir güçle yükseldiklerinden 'pıt' diye devriliveriyor ama. En ufak bir sıkıntıya düştüler mi, kendilerini çaresiz hissediyor ve başlarını dayayacak bir omuz arıyorlar. Tabii ki annelerinin ya da anneleri yerine koydukları bir kadının omzunu! Kadınlara gelince, onlar da bu durumdan son derece memnun ve haz duyuyor. Çocuklarını kendilerine bağımlı yetiştirmek için sarf ettikleri çabadan belli değil mi?