Nefesini aç değişimi yaşa

MUSTAFA ÖKTEM:
Nefes alın ve 'Yaşamı seçiyorum,' demekle işe başlayın. Bu sözü, toprağa tohumu işler gibi bilinçaltınıza da işlerseniz, bir süre sonra realiteye dönüşür.
Önceliği kendinize verin. Seçimlerinizi başkasına devretmeyin. Kendinize 'Seni seviyorum,' deyin, her şeyin değiştiğini göreceksiniz.
Parayı sevin. Para, insanların çalışıp hayal ettiği, emek verdiği, fiziksel gücüyle yarattığı her şeyin ortak endeksi. Buruşturup, cebinizde taşımayın, çocuğunuzun resmini taşımadığınız gibi...
BU röportajı okumadan önce rahat bir yere oturun, ağızdan deriiin bir nefes alın. Karnınızı aldığınız nefesle şişirin ve o nefesi çabasızca içinizde tutmadan verin. Elinizi alt karnınızın üzerine koyabilirsiniz. Şimdi birkaç kez tekrar edin. Derin bir şekilde ağzınızdan alın ve çabasızca yine ağzınızdan bırakın... İçinizi güzel bir his kapladı mı? O zaman hayatınızda yolunda gitmeyen şeyleri değiştirmeye ne dersiniz?

- Pek çok insana her gün nefes açmayı öğretiyorsunuz. Buna neden yöneldiniz? - Her şey önce kendimde başladı. Dışımızda hiç bir şey bulunmuyor. İktisat eğitimi aldım. İş hayatı gibi dünyevi kaygılar, dogmalar, geleneklerle, 'Öyle olmalı, böyle olmalı'larla devam ederken, hayatımda ne istemiyorsam, o gerçekleşiyordu. O sırada meleksi bir dokunuş yaşadım. Yakın ölüm tecrübesi... Bir zehirlenmeydi, kaloriferden sızan karbonmonoksit zehirlenmesi. O meleksi dokunuş da köpeğimdi. Kış günü, otoparkta bulup eve aldığım köpeğim, yüzümü ısırarak beni uyandırdı, pencereyi açmamı sağladı. Pencereyi açıp düşmüşüm. Sekiz saat sonra kendime geldim. Köpeğimi alıp, sokağa çıkardım. Veterinere gittik. Ona serum verirken, benim de zehirlendiğimi öğrenince veteriner, 'Buraya nasıl geldin?' diye sordu. Köpeğim serum aldı, arabaya döndük. Barbaros Bulvarı'ndan inerken bacaklarımı hissetmemeye başladım. Amerikan Hastanesi'ne kadar ulaştım, ama arabayı park edemedim. Yolun ortasına bırakıp, kendimi dışarı attım. Damarlar o kadar sertleşmiş ki, iğne girmiyordu. O tecrübeden sonra 'Bir gün daha istemediğim bir şeyi yapmayacağım,' dedim. Önce işimi bıraktım.
- Nefes seanslarıyla nasıl tanıştınız? - Altı yıl önce kişisel gelişim biliminin babası Tony Robbins'le tanıştım. Radikal değişimimi sağlayan tecrübelerden biri, ateş üstünde yürümekti. 700 derece ısının üstünde yürüyebilecek kudrete sahip bir varlık olduğumuzu idrak edince, her şeyi yapabileceğini görüyorsun. Kurbağa fıkrasında olduğu gibi. Isı yavaş yavaş yükselirken kurbağa bunu fark etmiyor. Radikal bir şey olduğu zaman, o sıçramayı gerçekleştirebiliyor. Neye sahip olduğunu görmek, diğer adımları kolaylaştırıyor.
- Diğer adımlar nedir? - Değişimi denemek. Yaşamdan zevk aldığımız anlarda, kendimizi geliştiriyoruz, zorladığımız anlarda değil. Bu noktada da değişimi sağlayan şey bende 'nefes almak' oldu. Beden muhteşem bir araç. Ruhun yaşam aracı. Beden varsa, ruh dünyayı yaşayabiliyor. Aslında her birimiz ruhsal varlıklarız, bedenlerimiz vasıtasıyla kendi yapabildiklerimizi keşfedebiliyoruz. O yüzden bedenimizden yararlanmak için onun çok iyi nefes alması gerekiyor. Bedenimiz iyi nefes alırsa, performansı da ona göre artıyor. Bu çalışmaya başlayınca farkında bile olmadan, öğrendiklerimi ihtiyaç duyanlarla paylaşmaya başladım. Arkadaşlarım, ailem, sonra tanımadığım insanlar, bu bilgileri benden talep etmeye başladı. Farklı nefes akımlarının öncüleriyle tanıştım. Şunu öğrendim: Şikâyetçi olduğunuz şeylerin değişmesini istiyorsanız, önce kendinizi değiştirin.
- Bir nefes seansı, olumsuzlukları olumluya çevirebilir mi? - Önce nefeslerini, aldıkları yaşam enerjisini artıracaklar, bu yaşam enerjisiyle bir şeyler yapabilecekler. İnsanın zihniyle bilinçaltı farklı olabilir. Çünkü istemek, ille de pozitif istemek değildir. İnsanlar korktuklarını da farkında olmadan diliyor. İnsanlar realitelerini aslında eğitim ve zihinleriyle değil, bilinçaltlarıyla gerçekleştiriyor. Yani inandıkları şeyi hayatlarında yaşıyorlar. Korktuklarının başlarına gelmesinin anlamı bu. İnsan farkında bile olmadığı zamanlarda inandığı ve inandırıldığı şeylerle kaderini yaşıyor.