Eğlenen işletmeci yok olmaya mahkumdur

Gece hayatında bir şeyleri konuşmak, anlatmak doğru değildir. Ciddi bir şey konuşmak için aradan 24 saatin geçmesini beklerim.
Hiçbir zaman hayal ettiğim noktada olmayacağım, olmak da istemiyorum. Çünkü biz, hayal ettiğimiz sürece varız.
10 kişi getirin, nasıl insanlar olduklarını sorun. Bakar bakmaz anlarım. İki içkiden sonra garanti veririm!
Sen iyiysen ve işinde başarılıysan, başkaları için de iyisin. Zayıflığa çok yer olmayan bir meslek dalındayız.
10 yıl öncesine baktığınız zaman İstanbul, dünya gece hayatı haritasında yoktu. Bugün ise ilk üç sırada yer alıyor.
İlk kadınım Bodrum. Çeşme'yle tanışınca ikinci kez âşık oldum. Çeşme, Bodrum'un 15 yıl önceki naif hali.
Yılbaşına bir hafta kaldı, şimdiden eğlence programları yapıldı. Ama o eğlenmeyecek. Bu işe başladığından bu yana, yani 20 yıldır hiçbir yılbaşında eğlenmemiş. "Benim için yılbaşı, yılbaşının ertesi günüdür," diyor. O, gece dünyasının patronu Emre Ergani: Tanıdığımdan beri yüzündeki muzip çocuk ifadesi hiç değişmedi. Arkadaşları arasındaki lakabı 'KP'. Yani Küçük Prens! Ankara Koleji'nde okurken, kurduğu hayaller yüzünden ona bu isim takılmış. Hayal kurmayı o zamandan bu yana sürdürüyor. Hayallerini gece mekanlarına taşıyor. İstanbul, Bodrum derken, bu yıl Çeşme'yi de eğlendirdi. 'İstanbullu-İzmirli bir arada eğlenemez' önyargısını değiştiriverdi. Şimdiki hedefi, eğlenceyi otellere taşımak. Birkaç yıl içinde yükselen trendin bu olacağını düşünüyor. İnsanın en gerçek, en çıplak ve en hakiki halinin ortaya çıktığı saatleri, 'geceyi' konuştuk.
- Kaç yıldır işletmecilik yapıyorsunuz?
- Fiili olarak 20 yılı geçtim!
- İstanbul, Bodrum, Çeşme... Hayal ettiğiniz noktaya geldiniz mi?
- Bizler hayal satan insanlarız, dolayısıyla hayal satan insan eğer bir gün 'Hayal ettiğim noktadayım,' diyorsa bence iş bitmiştir. Hiçbir zaman hayal ettiğim noktada olmayacağım, olmak da istemiyorum. Çünkü bizler, hayal kurmaya devam ettiğimiz sürece varız. Hep bir sonrası, bir sonrası var kafamızda...
- Başlangıçta hayal ettiğiniz şey neydi?
- Bankacı bir aileden geliyorum, tahsilimi işletme üzerine yaptım. Ekonomi okudum, esasında ailem tarafından bankacı olarak yetiştirilmek istendim. Dolayısıyla önceleri aileme, 'gece adamı'nın iş adamı ile aynı anlama geldiğini anlatmakta çok zorluk çektim. Eğlence sektörü şu anda dünyada en çok büyüyen üçüncü sektör olarak geçiyor. Ama 20 yıl önce bu işi yapanların adı 'barcı'ydı. Dolayısıyla bankacı bir ailede, konservatif aile dostları arasında, bar sahibi bir adamın babası olmak, başlangıçta babam için hiç de kolay olmadı.
- Utandılar mı sizden?
- Utandıklarını düşünmüyorum ama endişe duyduklarını düşünüyorum. Bir çekince vardı.
- Eğlence dünyasında dost olmak zor mu?
- İlişkiler dışarıdan gözüktüğü gibi olmayabiliyor. Sen iyiysen ve işinde başarılıysan, başkaları için de iyisin. Zayıflığa çok yer olmayan bir meslek dalındayız. Ama ben şanslıydım. Sektörde 'meslektaşım' diyeceğim, hatta 'ağabeyim' diyeceğim Celal Çapa, Ahmet Çapa gibi bana yıllarca destek veren çok dostum oldu.
- Ama hep güçlü yanınızı göstermek zorundasınız...
- Enerji satıyoruz. Kimse işinden çıkıp, enerjisi düşük, mutsuz, problemleri olan, borça batmış, hayatı sıkıntıya düşmüş bir adamın dertlerini dinlemeye bir yere gitmez. Bu sektör, biraz tiyatro sahnesi gibidir. Tiyatroda da sahneye çıkmadan önce oyuncu, o günkü dertlerini, acısını, kederini bir kenarda bırakır ve rolünü oynar.
- Bir oyuncu gibi mi hissediyorsunuz kendinizi?
- Bir anlamda öyle. Çünkü mutsuz bir tavırla önüme bir kadeh içki koyup, elimi şakağıma dayayıp, 'çok mutsuzum' havasına bürünmek gibi bir şansım yok. Bunu ancak evimde, kapalı kapılar ardında, yapabilirim. Mümkün olduğunca evde vakit geçiren bir adamım. Kaçabildiğim yarım saati bile evimde değerlendiririm. Aslında gece hayatım kadar ev hayatım da var. Çünkü bir şansım var: Çok uyuyabilen bir adam değilim. Dolayısıyla evde vakit harcayabiliyorum.