Kim vurduya gitmekten korkuyor

Mamaklı. Kendisine Siminya diyor, gerçek adı muhtemelen ömrü boyunca sadece yakın çevresi tarafından bilinecek çünkü adının bilinmesinden ölesiye korkuyor.
Ankara varoşlarının en büyük AVM'si Samanpazarı'ndan giyiniyor. İş ararken CV istediklerinde, "İnşallah pahalı bir şey değildir," diye düşünüyor. İki ablası, bir ağabeyi, bir erkek kardeşi var. Çalmayı beceremediği bağlamasını sırf hava atmak için yanından ayırmayan, ilkokul diplomasını bir arzuhalciye çizdiren babasının onun literatüründeki adı 'Pala'. Kendisini tarif şekliyse fazlasıyla dobra: Gizemli, sivri dilli, görücüsavar, meydumfobik, misafirperver, ideolojik, müzmin ev kızı, kaşif, düğünzede, geleneklere bağlı göreneklere mesafeli, platonik aşık, İstanbul mağduru ve sosyalmedyatik.
27 yaşındaki bu genç kadını, blog dünyası birkaç yıldır yakından tanıyor. Çünkü o sosyal medyanın en sivri dilli, en cesur isimlerinden. 'Bir Ankara blogireyesi' üst başlığıyla siminya. blogspot.com adresinde yazdığı yazılar; aykırılığın sınırlarını zorluyor. Ama o bir ev kızı, hem de en su katılmamış olanından.
İşte bu kız, geçtiğimiz günlerde Sayfa 6 Yayınları'ndan Kız Kısmı diye bir kitap yayımladı. Bu kitabı yazdığı duyulsa, 'Pala' babası, faili meçhul işler yapan kardeşleri, bir o kadar kriminal kuzenleri tarafından nasıl bir muameleye maruz kalacağını tahmin etmek zor değil. Kitabını basan yayınevi de, neredeyse her gün telefonla konuştuğu editörü de onu görmüş değil. Hiç kimsenin tanımadığı bu genç yazarın ilk kitabı 10 bin gibi rekor bir rakamla basılmış. Gelin görün ki, kitabın yazarının henüz bir banka hesabı dahi yok. Yayınevini yetkilileri kitabın telifini nasıl ödeyeceklerini kara kara düşünüyorlar.
- Size blog dünyasının en harbi kızı deniyor. Hayatta nasıl birisiniz?
- Öyle demişler sağ olsunlar da blog yazarları çoğunlukla harbidir, hoyrattır zaten. Üstüne bir de anonim kimlikle yazıyorsak yazdığımız yazı yüzünden dava açabilecek mecralar dışında bizi sınırlayan hiçbir şey olmuyor. Hayatta, maalesef yazabildiğim kadar özgürce konuşabilen biri değilim. Belki de bu nedenle, yazmaktaki özgürlüğü yaşamak için yazmaya başladım.
- Kimsiniz, nesiniz, ne oldu da yazıyla kendinizi ifade etmek gibi bir yola saptınız?
- Neye benzediğimden çok, neler hayal ettiğimi anlattım. Yaşama küstükçe hayallere yakınlaştım. Ortaokul birinci sınıfı henüz bitirmiştim. Birden bire boy attım, bir sabah kalktığımda ise memelerim vardı. Sonrasında da ailem hem kontrolü ele aldı hem de beni okuldan. Öfkeliyim, evhamlıyım, kavga ve kin doluyum, havada uçan poşetle bile alıp veremediklerim var.
- Mamak'ta, eğitim hayatından koparılıp eve kapatılarak bu kadar birikimi nasıl yaptınız?
- Bunları duymak beni hem mahcup ediyor hem de yüreklendiriyor. Sanırım eğitimle öğretim arasındaki farkı ortaya koymak gerek. Ben öğretim hayatından uzaklaşarak mesela bir havuzun ne kadar sürede dolup, iki arabanın Eskişehir'de ne zaman karşılaşacağını öğrenmekten mahrum oldum. Bir de bunları öğrendiğim için verilen yazılı, damgalı belgelerden. Dünyayı öğrenmek için başka yollar da var. Kitaplar mesela.
- Aileniz sizin böyle bir şey yazdığınızı bilse, başınıza ne gelir?
- Kötü şeyler. Sanıyorum onlar benim bir şeyler yazdığımın farkındalar. Ara sıra gelip bilgisayarın başında pata pata yaptığım eylemin resimlere bakmak olmadığını anlamışlardır herhalde. Hikayeler yazdığım defterlerim, yazdıklarımla katıldığım ve para kazandığım yarışmalar var. Ama kendilerini ele güne rezil ettiğimi tahmin etmeleri imkansız. Öğrenirlerse dayakla başlayan ve dozu artan yaptırımlara uğrayabilirim. Kim vurdu ya gitmek için bu kitap hafif kalır, daha acıtıcı bir nedenle gitmekten yanayım.
- Varoşta kız çocuğu ve erkek çocuğu olmak arasındaki farklar nelerdir?
- Hiç benzerlik yok. Erkek çocukları da çok şanslı değil kız çocukları da. Kız çocukları hala gece dışarı çıkamıyor. Gündüz de fazla uzaklaşması istenmiyor. İnternette takılan kıza pek iyi gözle bakılmıyor. Görücülük tam gaz devam. Hatta geçen hafta annemler komşumuzun kızını görmeye gelenlerin köyüne keşfe gitti.
- Varoş kültürünü anlatıyorsunuz kitabınızda. Niyetiniz önyargıları kırmak mıydı varoşlara dair, yoksa varoşlarda yaşananları teşhir etmek mi?
- Varoş, bir aşağılama kelimesi biliyorsunuz. Ben uzun zamandır buna kafayı takıyordum. Hatta kitabımın adını önce 'Varoş sensin edebiyat da sana girsin' diye düşünmüştüm. Kitabım, varoş insanını; göbeğini kaşıyıp lahmacun yiyerek magazin seyreden, bir torba kömüre oyunu satan andavallar olarak yansıtanlara karşı bir varlık ispatı sayılabilir. Varoşlar, toplumun magma tabakasıdır. Onların saf ama ikiyüzlü hayatını ilk ağızdan anlatmaya yönelik bir çabam da var.