Kaptan pilot alkol komasına girerse

Usta sinemacı Robert Zemeckis'in biçimsel meydan okumalara ara verip yeniden klasik sinemaya döndüğü Uçuş filmi, her anlamda 'mükemmel' bir film olmayabilir. Üstelik biraz sağ gösterip sol vuran bir film bu. Şöyle ki, uçak yolculuğu denen, artık iyice alıştığımız, ama her şeye karşın belli riskler içeren olaya spektaküler, yani gösterişli bir aksiyon filmi uslubuyla yaklaştığı izlenimi veriyor. Nitekim ilk bölümü de tümüyle böyle gelişiyor. Orlando'dan kalkıp 52 dakikalık bir uçuşla Atlanta'ya varacak olan o dev uçağın pilotu Whip Whitaker'in temel zaafı, tam bir alkolik olmasıdır. Üstüne üstlük, alkol duvarını aştığında bir 'kokain şoku' yapıp kendine gelmek huyu da vardır! Etrafını çeviren tanıdık hostesler ve yanı başında adeta heyecandan titreyen genç yardımcı pilotla havalandığında, aksilikler başlar. Ve o, hava türbülansı içinden uçağını büyük bir maharetle geçirir. Sonra her şey iyi gider gibi olur. Whip ise koltuğunda sızıp kalmıştır, tam 26 dakika boyunca. Onu kendine getiren, uçağın geçirdiği büyük sarsıntı olur. Bu kez araçta bir büyük arıza olduğu kesindir; uçak adeta parçalanmaktadır ve onu sağ salim yere indirmek, herşeye rağmen usta bir pilot olan Whitaker'e düşmektedir. Tüm bu sahneler büyük ustalıkla çekilmiş ve aksiyon tavana vurmakta. Ne var ki asıl film bundan sonra başlar. Biraz da ünlü Peter Weir filmi Fearless/ Korkusuz gibi. Orada da unutulmaz bir kaza sahnesiyle açılan film, sonra çok başka yönlere gitmiyor muydu? Üstelik bu kez filmin yapısı tümüyle değişir. Artık söz konusu olan Whitaker'in karmakarışık psikolojisi, boşandığı eşi ve yetişkin oğluyla olan sorunları ve elbette alkol ve kokain düşkünlüğüdür. Kendisi gibi hayatı kaymış bir genç kadın olan uyuşturucu tutkunu Nicole'la kederlerini ve kaderlerini paylaşırlar. Ve kazanın içyüzünü çözmeye ve kendisinin kahramanlığının ardında yatan başka gerçekleri ortaya çıkarmaya yönelik soruşturma başlar. Böylece film keskin bir virajla yön değiştirir, aksiyon için gelmiş seyirciyi üzmek pahasına... Ama asıl güzel ve dramatik yanının bu olduğu yadsınabilir mi? Elbette alkolizm çok işlenmiş bir temadır; hangi filmi anayım? Ama onu yaşamla, üstelik sayısız başka insanın yaşamıyla böylesine bağlantılı kılmak özgün değil mi? Ve belli bir 'yavaşlama' pahasına, film bize yüreğimize dokunan sahneler sunmaya başlar. Eşi ve oğluyla karşılaşma, hastanede kanserli bir hastayla merdivendeki söyleşi. Belki tüm final bölümü... Ve içindeki gerçeği çıkarıp rahatlayan adamın itirafı: "Bunu hapiste söylemek belki tuhaf, ama ömrümde ilk kez kendimi özgür hissediyorum!" Denzel Washington'un birinci sınıf bir oyun verdiği, Kelly Reilly'nin kırılgan bir çiçek gibi gözlerimizi yaşarttığı, John Goodman'ın alabildiğine zıpır bir portre çizdiği film, sanırım Oscar'da oyunculuk dallarında da iddialı olacak. Filmin ayrıca özellikle dini inançlar açısından çizdiği ABD portresi de bana çok ilginç geldi. Hangi ülkede, bir kaza üzerine hazırlanan resmi rapordaki nedenler arasında "Bu Tanrı'nın bir işi," gibi bir cümle bulunabilir?
UÇUŞ (Flight) ****
Yönetmen: Robert Zemeckis Senaryo: John Gatins Görüntü: Don Burgess Müzik: Alan Silvestri Oyuncular: Denzel Washington, Kelly Reilly, Don Cheadle, John Goodman, Bruce Greenwood, Tamara Tunie, Melissa Leo Paramount (UİP) filmi