Zürih'te soğuk ve lezzet dolu bir hafta sonu

Düşündüm de hani Avrupa'da görmek isteyip gidilecek şehirleri sıralasam, benim listemde Zürih ilk 10'a girmez. "O zaman ne işin vardı da gittin?" derseniz, cevabı aslında çok açık. Arkadaş ziyareti... Bir yılı aşkın süredir Zürih'te yaşayan yakın arkadaşım Aslı, bizim bütün ekibi toplayıp keyifli bir hafta sonu planlamış. Ben de "Böyle ev sahipliği bulunca kaçırmak olmaz," deyip aldım soluğu Zürih'te. Şu an Türkiye'yi kasıp kavuran soğuk hava, buralara gelmeden önce Zürih'teydi herhalde ki, 20 derecelik İstanbul'dan 2 derecelik Zürih'e gelince sudan çıkmış balığa döndüm. Hele ki vardığımızın ertesi günü derece -6'yı gösterince, yanıma aldığım kayak montumun kıymetini bir kez daha anladım. Hava yağışlıydı ama "Şeker değiliz ki eriyelim," diyerek ekipçe attık kendimizi sokaklara. Herkesin aklında bir şeyler yapma isteği var; kimisi teknoloji alışverişi derdinde, kimisi homini gırtlak boğaz. Benim hangi tarafta olduğumu tahmin etmek zor değil...
KENDİMİZİ MERİHLİ GİBİ HİSSETTİK
Zürih, tahminlerinizin, hatta hayal gücünüzün çok ötesinde pahalı bir şehir. Zaten 2012 yılının dünyanın en pahalı şehirleri sıralamasında bir numaraya oturmuş. Öyle ki markette satılan bir kilo bonfile, bizim paramızla 220 TL, bakkaldaki küçük pet şişe su 9 TL, bir saatlik mesafeye tren bileti 7 TL. Sebze-meyve desen zaten yanına yanaşılmıyor. Yanlış anlamayın, bunlar market fiyatları... Lokantalardaki yemek fiyatları zaten kopmuş gitmiş. Aslına bakarsanız gelir düzeyi yüksek bir şehir olduğu için bu fiyatlarla hayatta kalmak imkansız değil Zürihliler için. Esas problem, bizim gibi İstanbul'dan gelip de kendini Merihli gibi hissedenler için... İsviçre'nin mutfak kültürü engin denizlerde yüzmese de, dünya gastronomi literatüründe öne çıkan, karakteristik İsviçre yemekleri de var. İşte onlar...
Raclette
Aslında minik tavalarda ısıtılmış yumuşak akışkan bir peynir olan raclette (raklet okunuyor), genellikle yanında haşlanmış patates, soğan ve salatalık turşusu ile servis ediliyor.
Röştİ
Aslına bakarsanız, rendelenmiş ya da küçücük ufalanmış patateslerin tavada nişastalarını bırakarak birbirine yapışarak pişmelerinden oluşan bir çeşit kahvaltılık da diyebiliriz röşti için. Artık sadece kahvaltıda yenmese de, bence en çok kahvaltıya yakışıyor. İçine zevke göre farklı malzemeler de konuluyor.

Fondü
Fondü dediğimiz, aslında altında basit, mum gibi bir ısıtıcı olan bir kabın içindeki eriyik peynire bandırılan farklı çeşitteki ekmeklerden oluşan bir yemek. Önemli olan peynirin kıvamı. Sert ve yumuşak peynirlerin harmanından oluşan ağır kokulu ama lezzetli bir harç. Artık hazır olarak da satılıyor bu harman. Günümüzde sadece peynirden değil et ve çikolata ile de fondü yapılıyor. Sizi bilmem ama ben genellikle gittiğim yerlerde en 'fanfirikli' lokantalara gitmek yerine sokaktaki yerli ahalinin yediği şeylerden tatmayı hep daha samimi ve gerçek bulurum. Düşünsenize siz esnaf lokantasında yiyorsunuz, filanca yerdeki büfenin tostuna bayılıyor, falanca dönercinin dönerini eşsiz olarak nitelendiriyorsunuz. Aynı mantık; ben de oraların büfelerini, dönercilerini arşınlamaya gayret ediyorum. Ara ara güzel lokantalara da gidip, sezonluk özel ürünler de yemiyor değilim tabii ki. Bu İsviçre gezimde de sokakta raclette'inden sosisine, fondüsünden röştisine her şeyin bir halini hatrını sordum, ama aklımda kalan en değişik lezzet, beyaz trüf mantarlı risottoydu. Şu an Avrupa'da epeyce beyaz trüf var. Fiyatı biraz pahalı, ama kokusu ve aroması muhteşem. Haftaya İsviçre'deki lezzet adreslerini ve gidilmesini önerdiğim bir kaç pastane ve lokantayı yazacağım. O zamana kadar benden size mevsime gayet uygun, içinde hafif de olsa İsviçreli pastacıların esintilerini taşıyan, evde kolayca yapabileceğiniz bir tatlı tarifi... Hepinize afiyet olsun.