Bunun adı ilgi değil, taciz

Eurovision şarkı yarışmasına katılmadan önce geniş kitleler tarafıdan tanınmıyordu Can Bonomo. Hatta yarışmaya katılacağı açıklandığında "Kim bu Can Bonomo?" diyenler bile olmuştu. Fakat Eurovision'da ülkemizi temsil ettikten sonra istemediği kadar ilgi odağı oldu. Öyle ki, gazetelerin magazin sayfalarında da kendisi hakkında haberler okumaya başladı! Bonomo, "Eurovision'dan sonra hayatım değişmedi," diyor. Fakat gittiği her yerde kameraların kendisini takip ettiğini söylemeden de geçemiyor. Bonomo ile yeni albümü Aşktan ve Gariplikten hakkında konuşmak için buluştuk.
- Eurovision'a sizin katılacağınız açıklandıktan sonra, yine SABAH'a verdiğiniz bir röportajda 'Bu adaylık hayatımda hiçbir şey değiştirmedi,' demiştiniz. Peki Eurovision'dan sonra neler değişti hayatınızda?
- Eurovision'un ardından çok daha göz önünde insanlar haline geldik. Ama buna rağmen benim hayatımda pek de bir şey değişmedi. Yine müzik yapıyorum, yine şiir yazıyorum. Ayrıca ben 25 yaşındayım ve bütün yaşıtlarım gibi gezmeyi ve eğlenmeyi seviyorum. Ama maalesef artık bunu kameralar eşliğinde yapmak zorunda kalıyorum. Bundan da hiç memnun değilim.
- Bu ilgi rahatsız mı ediyor sizi?
-Bu ilgi değil. Bu bir taciz! Bunlar benim konserime gelip, en önde konseri izleyen insanlar değil. Ya da müziğimi dinleyip, sanatıma saygı duyan insanlar da değil. Sadece benim özel hayatıma müdahale eden insanlar. Bu nedenle ilgi olarak adlandırılamaz. Ben onların hayatlarında sadece 'iş'im. Benim için ilgi, sokaktaki insanların imza istemesi ya da gelip 'Beraber fotoğraf çektirebilir miyiz?' demesidir. Bunlar benim hoşuma gidiyor. O kadar güzel ki, şiirlerimi defterlere dolduran insanlar, o defterleri imzalamam için bana gönderiyorlar. Ben arkadaşlarımla bir yere gidip bir şeyler içtiğim zaman, 50 tane adamın merhaba bile demeden fotoğraflarımızı çekmesi ise ilgi değil, taciz! Arada fark var.
- Çok mu bunaldınız?
- Sonuçta bu, dünyanın her yerinde belirli bir tanınırlığa erişmiş herkesin başına geliyor. Biz önceden okuyorduk bunları, şimdi de başımıza geliyor. Magazinin olayı bu! Şaşırdığım da çok oluyor, rahatsız olduğum da, 'Bu işleri bırakacağım,' diye düşündüğüm de. Neler yazılacağını da bilmiyorum. Mesela Çeşme'de bir arkadaşımızın şekeri düştü, hastenelik oldu. Çok endişelendiğim ve üzüldüğüm için benim de tansiyonum düştü. 'Can Bonomo alkol komasına girdi,' yazıldı. Yok böyle bir şey. Zaten bu olaydan birkaç saat sonra sahneye çıktım. Bunlar beni üzüyor.
SİNEMA DA YAPARIM
- Sinema eğitimi aldınız. Sinema da Can Bonomo'nun 'yapılacaklar listesi'nde mi?
- Çok fazla izliyorum ve sinemayla ilgili çok okuyorum. Sinema, zaten eğitimini aldığım bir mecra. Hayatımda her zaman var olacak. Bu konuda kendimi de sürekli olarak geliştirme ihtiyacı duyuyorum. Festivalleri takip etmeye çalışıyorum, yurt dışındaki festivallerde filmlerimiz gösterilecek mi diye bakıyorum... Bu sene hiç vaktim yoktu, Filmekimi'ne gidemedim ama gösterilen filmlerin hepsini evde izledim. Kaçırmamam lazım, çünkü ileride bu işi yapmak istiyorum. Hatta kesin yaparım! Ama şiir kitabında olduğu gibi yakın bir gelecekte değil; uzak bir gelecekte.
BAŞARI GÖRECELİDİR
- Peki yerli yapımları takip edebiliyor musunuz? Yurt dışındaki festivallerde birçok ödül alan filmler Türkiye'de vizyon için salon bulamıyor.
- Türkiye'de sanat sinemasına bir düşkünlük yok zaten. Nuri Bilge Ceylan'ın Bir Zamanlar Anadolu'da filmi birçok ödül aldı ama doğru dürüst gişe yapamadı Türkiye'de. Bu durum müzik için daha doğrusu alternatif müzik için de geçerli. Biz pop olmayan işleri çok yadsıyoruz ve peşine düşmüyoruz.
- Sizin için başarının ölçüsü nedir peki?
- Başarı çok göreceli bir kavram. Ben müzik yapıyorum, insanlar dinliyor. Albüm satışı bir başarı ölçüsü değil artık. Bence önemli olan konserinize gelen insanların üç kişi de olsa binlerce kişi de olsa hep birlikten sana eşlik etmesi. Bir de yaptığımız müzik vasıtasıyla insanlar birbirleriyle tanışıyorsa başarılı oluyorsun. 'İkimiz de Can Bonomo dinliyoruz' diyen insanların bir araya gelmesi benim için çok güzel bir duygu.