Uyku eğitimi-volüm 2

Efendiim, nerede kalmıştık... Uyumamak için gecelerce direnen Deniz'e Kim West'in uyku eğitimi metodunu uygulamaya başlamıştım. Fakat o sıra, "Acaba doğru mu yapıyoruz?" endişesiyle pedagogun yolunu tutunca işler biraz değişmişti. Aslında doktor bize bu tarz eğitimlere karşı olduğunu, her çocuğun karakteri farklı olduğu için aynı metodun her çocuğa uygulanamayacağını söyledi. Ardından da "Ancak siz bir yola girmişsiniz artık ve bir aşama kaydetmişsiniz. Şimdi bunu bozmanın âlemi yok," dedi. Ama West'in uyguladığı gibi çocuğu odada yalnız bırakmayı önermediğini de ekledi. "Yatağında ağlıyorsa, çok gerekmedikçe kucağınıza almayın, ama eliniz hep üzerinde olsun, kendini güvende hissetsin," dedi. Odada loş ışık, hafif müzik gibi, çocuğu uyku moduna sokacak unsurları da ihmal etmememizi tembihledi.
MASAL, KIZIMI UYUTTU
Nitekim bu işe başlayalı bir ay oldu, son dört gecedir; Deniz'i tok da olsa biraz emziriyorum, o sırada masal anlatmaya başlıyorum, sonra yatağına bırakıyorum ve kızım masalını dinlerken uyuyakalıyor. Biraz uzun sürse de benim için önemli olan şu: Kızım artık ağlamadan gece uykusuna geçiyor. Sabah 06.00'ya kadar da bir ya da iki kere meme emmeye kalkıp uykusuna devam ediyor. Buradan, başta annem olmak üzere beni yolumdan döndürmeye çalışan herkese sevgilerimi gönderir ve "Gördünüz müüü??" demeyi borç bilirim!
Buraya kadar her şey güzel. Ancak bizde uyku ya da yemek gibi klasik sorunlar, tek bebekte bitmiyor. Geçen hafta bahsettiğim gibi, ben Deniz'e uyku eğitimi vereceğim diye Mehmet'i geceleri anneannesinin yanına vererek büyük bir hata yapmışım. Canım oğlum kendini dışlanmış hissetmiş. Doktor, Mehmet'i hemen aynı odaya geri almamızı söyledi. Başlarda birbirlerini uyandırsalar da sonunda seslerine alışırlarmış. Nitekim öyle de oldu, ama geceleri üç-dört saatte bir uyanıp, meme emip yatan oğlum, saatte bir böğürerek uyanan bir bebeğe döndü.
Bir iki kere Deniz'e uyguladığım metodu deneyeyim dedim. Öyle bir ağlama komasına girdi ki, sakinleştirmem yarım saat sürdü. Mecbur ayakta sallayarak uyutmaya devam ediyoruz. Birkaç gün önce bir baktık, Mehmet'in ilk dişi patlamış. Bu sefer de "Demek ki diş sıkıntısı yüzünden uyanıyormuş," dedik. Umarım öyledir de çocukcağız diş sıkıntısı bitince uyur. Ayakta sallama konusuna ise pedagogumuz diğer bütün doktorlar gibi karşı. Bırakmak için, çocuğu yavaş yavaş sallanma duygusundan uzaklaştırmayı öneriyor. Sallama hızını azaltıp, sonunda da durmak gerekiyor. Bakalım, deneyeceğiz artık. Hele şu dişler bir çıksın...
Ne oldu? Sizin de kafanız karıştı değil mi? Boşuna demiyorum hep, bu çocuklar doğduğundan beri benim kafam çok karışık diye!