Merak duygumu kaybedersem oyunculuğu bırakırım

NIcole Kidman, bu hafta vizyona giren Gazeteci Çocuk filminde giyim kuşamı zevksiz, ağzı bozuk, cahil bir kadını canlandırıyor. İstanbul Film Festivali'nde gösterilen Park Chan-Wook imzalı Lanetli Kan'da ise kocasını yeni kaybetmiş bir kadını canlandırıyor. Oyunculuğuyla göz dolduran Kidman'ı, Sinema dergisi bu ay kapağına taşıdı. Nando Salva'nın ünlü oyuncuyla yaptığı özel söyleşiyi takdim ederiz.
- Gazeteci Çocuk, Cannes'daki galasında festival tarihinin en uzun süre ayakta alkışlanan filmi oldu. Oysa aynı günün sabahında yapılan basın gösteriminde yuhalanmıştı. Bunu nasıl açıklıyorsunuz?
- Çünkü insanları şaşırttı. Gazeteci Çocuk uç noktada farklı fikirler uyandıran bir film, insanlar ya seviyor ya da nefret ediyor ki bence bu harika. Ama ben genellikle böyle filmler yapıyorum zaten, o yüzden de bu tür tepkilere alışkınım.
- Bir oyuncu olarak yaptığınız en korkunç şey neydi peki?
- Mutluluğun Peşinde'de çocuğunu kaybeden bir anneyi oynamak muhtemelen. Çocuklarımıza duyduğumuz sevginin gücü üzerine bir film yapmayı çok istiyordum ama orada, o aşırı duyguları yansıtabilmek için kendimi duygusal olarak asla içinde olmak istemeyeceğim bir hale soktum. İnsanların gerçek yaşamda böyle trajediler yaşadığını biliyordum elbette ve bu hikayeyi perdeye yansıtarak onları onurlandırmış olacaktık bir anlamda, bundan güç aldım.
- Son zamanlarda daha çok bağımsız filmlerde rol alıyorsunuz, stüdyo filmlerinden uzak durmaya mı karar verdiniz?
- Bilinçli verilmiş bir karar değil bu, sadece şu anda böyle biriyim. Ana akım filmlerle bağ kuramıyorum artık. Dürüst olmak gerekirse son zamanlarda oynadığım stüdyo filmleri de pek başarılı olmadı. Bazı stüdyo filmleri için teklifler aldım ama geri çevirdim. Şu anki benliğimle uyum içinde olmayan projelerdi.
- Bu tercihlerinizle film yıldızı statünüzü kaybetmekten endişe etmiyor musunuz?
- Bir kere film yıldızları artık pek önemli değiller. Bugünlerde kimse bir film yıldızı nedir bilmiyor. Ayrıca zaten hiçbir zaman o şekilde bakmadım kariyerime. Mesleğimde ya da hayatımda herhangi bir gündemim, stratejim yok. İki eşimle de tanıştıktan üç dört ay sonra evlendim. Yani işte de hayatta da böyleyim.
- Özellikle de belli bir yaşın üzerine çıkınca, filmlerdeki güçlü kadın rolleri azalıyor ama sizi sık sık böyle rollerde görüyoruz hâlâ.
- Kadınların gücünü sergileyen, kendi kararlarını verebildiklerini gösteren rolleri seviyorum. Bir kız kardeşim ve kız çocuklarım var, ayrıca feminist bir anne tarafından yetiştirildim. Kadın olmak zor, çünkü bazen biz erkeklerden daha sert yargılarla karşılaşıyoruz. Örneğin film yapmak bir dağa tırmanmaksa eğer, erkekseniz o dağa sağlam botlar ve iyi bir sırt çantasıyla daha donanımlı olarak tırmanıyorsunuz; ama kadınsanız ayağınızda yüksek topuklular elinizde taşla dolu bir çantayla...
ÖNCELİĞİM AİLEM, ARTIK ALTI AY SETLERDE DURMAM
- Bir eş ve anne olmak mesleğinize yaklaşımınızı nasıl etkiledi?
- Çok etkiledi. Ailemin önce geldiğine karar verdim. Artık altı aylığına Afrika'da çekim yapmaya gidemem çünkü o kadar uzun süre ailemden ayrı kalamam, bu çok acı verici olur. Lanetli Kan'dan sonra Grace Kelly'nin yaşamını konu alan bir biyografide rol aldım. Bundan sonra bir süre film yapar mıyım, bilmiyorum. Oyunculukla ilgili heyecanım istikrarını kaybetti. Zaman zaman yaratıcı patlamalar hissediyorum ama bazen de dönüp evime gitmek istiyorum. Çok şanslı bir kadınım çünkü çalışmak zorunda değilim. O yüzden çok ilgimi çekmedikçe herhangi bir filmde oynamam bundan sonra.
- Peki şu anda ne tür roller ilginizi çekiyor?
- Dediğim gibi tuhaf ve cesur kararlar almayı seviyorum. Ben hâlâ yeni şeyler demek istiyorum. Bu keşif heyecanı bana devam etme gücü veriyor. Merak duygusunu kaybettiğim anda oyunculuğu bırakırım.