İkizlerin biber gazıyla imtihanı

Biz Beşiktaş'ta oturuyoruz sevgili okur. Benim doğup büyüdüğüm semt burası. Ama bugüne kadar hiç, geçtiğimiz hafta sonundaki gibi görmemiştim burayı. Taksim Gezi Parkı'ndaki eylemler sırasında en çok olayın yaşandığı yerlerden biri oldu Beşiktaş. Cumartesi ve pazar geceleri, camdan baktığımız zaman tam bir savaşın ortasında gibi hissediyorduk kendimizi. Olaylar resmen 'kapımızın önünde' gerçekleşti. Ve öyle bir biber gazı atıldı ki, bizim sokak defalarca göz gözü görmeyecek kadar duman doldu. Ben ne yaparsam yapayım evin içine biber gazı doldu. Ne kadar korumaya çalışırsam çalışayım ikizlerim biber gazına maruz kaldı, uyudukları yataklarında. Öyle kötü bir duyguydu ki anlatamam size. Kaçacak yer yok. Evi havalandırma şansım yok. Bir annenin çocuklarını nasıl koruyacağını bilememesinden daha acıklı bir durum da yok herhalde. Sonra hemen Twitter'a sarıldım. Twitdaşlarımdan fikir aldım, ne yapayım diye. Sağ olsunlar, tavsiye üzerine tavsiye geldi. Bu tavsiyeler üzerine önce balkon kapılarını ve pencereleri koli bandıyla bantladım. Alt taraflarına da sirkeli suyla ıslatılmış havlular yerleştirdim. İçeriye gazın girmesini olabildiğince engelleyeyim diye... Ama ilk gece, bu işlemi baştan yapmadığım için gaza daha çok maruz kaldılar. Bu sefer çocukların doktorlarını aradım. Yüzlerini limonlu bezle silmemi ve odalarında hava sirkülasyonu olması için vantilatör çalıştırmamı söyledi. İkisini de yaptım. Bu sırada Allah'tan bebekler uyumuştu ve gözleri kapalı olduğu için çok canları yanmadı sanırım.
BEBE YAĞI İLE ÖNLEM
İkinci gece daha tecrübeliydim. Bebe yağının ya da bebek şampuanının iyi birer koruyucu olduğunu öğrenmiştim. Ben de daha gaz bombaları atılmadan önce bebeklerin yüzüne, özellikle ağızlarının ve burunlarının kenarlarına bebe yağı sürdüm. Bizim evde de, Beşiktaş'taki marketlerde de sirke kalmamıştı. Eşime sirke siparişi verdim. Camları kapıları koli bandıyla bantladım tekrar. Ama tüm bunlara rağmen pazar gecesi o kadar çok gaz bombası atıldı ki, yine de eve gaz girdi. Bizim gözlerimiz genzimiz yanıyordu. Bebekler çok ağlamadı ama yine de ne kadar zarar gördüler, emin olamadım. Bu yazıyı yazdığım pazartesi günü, çoluğumu çocuğumu toplayıp Maltepe'ye, kayınvalidemlerin evine gitmeye karar verdim, olaylar dinene kadar. Bu arada Twitter'da sadece başıma gelenleri yazdığım için beni savaş destekçisi olmakla, aptallıkla ve hainlikle suçlayan herkese de teessüf ederim!