Bir başka olur ev dondurması

Bütün dünyada yemek dergilerinin kapaklarında yılın belirli aylarında genellikle aynı ürünlerin fotoğrafları yer alır. Örneğin nisan dergilerinin kapak konusu çoğunlukla kuşkonmazdır, mayıs sayılarında ise iştah açıcı çilek fotoğrafları kapakları süsler. Batı ülkelerinde ekim, kasım ayları yeme içme meraklılarının av yemeklerine ilgi duyduğu dönemdir. Fotoğrafı yayınlansa hassas ruhlu kişiler ciddi tepki göstereceği için mayıs ayında yemek yazarlarının çoğu bahar kuzularından yapılan yemeklere övgüler düzerlerken, sayfada konuyu destekleyici tek bir kuzu fotoğrafını göremezsiniz. Bu listeyi daha uzatmak mümkün.
Ağustos ayı geldiğinde, sanki gizli bir saat beynime yerleştirilmiş gibi, içimden bir ses "Şimdi dondurmanın tam zamanı, oysa sen hâlâ ağız tadıyla bir dondurma yazısı yazmadın!" diye uyarır. Ben de dondurma ile ilgili bir yazı yazarım, yazarken ferahlar, serinlerim.
Bu yaz yine beynimdeki saatin sesi yükselmeye başlamışken, tam da aradığım bir kitap elime geçti. Yunus Emre Akkor ile Çiğdem Seferoğlu Kolay ve pratik ev yapımı dondurmalar, sorbeler ve soslar* başlıklı bol fotoğraflı bir kitap kaleme almışlar.
Kitabı satır satır okudum, İçinde yer alan, Osmanlı döneminde dondurmanın tarihi hakkındaki araştırma beni bilgilendirdi. Salep ile koyulaştırılan klasik Türk dondurmasının aşamalarını fotoğraflı tarifinden öğrendim, ev yapımı dondurma fotoğraflarını seyrederken onların tadını damağımda hissettim. Sonuçta kitabı bu hafta sizlerle de paylaşmaya karar verdim.
Sunuş yazısında bu kitapta "dondurmanın sadece dondurmacılardan veya bakkallardan satın alınabilen bir tatlı olduğu şeklinde oluşmuş bir önyargının yıkılmasının amaçlandığı" belirtilmiş. Doğru bir yaklaşım. Ayrıca evde yapılanın gerçek sağlıklı ve lezzetli dondurma olduğu ve milyonlarca kişi için fabrikalarda üretilen dondurmanın evde hazırlanan dondurmayla kıyaslanamayacağı görüşüne de gönülden katıldım.
Kitapta Osmanlı'da dondurma ile ilgili bilgiler arasında 1898 yılında yayınlanan Mahmut Nedim bin Tosun'un Aşçıbaşı adlı yemek kitabında yer alan kaymaklı dondurma tarifine ve Maraş dondurmasının tarihçesiyle ilgili olarak ilk kez Maraşlı Osman Ağa tarafından salep ve keçi sütüyle yapılan dövme dondurmanın öyküsüne de yer verilmiş.
Bugün küçük ve pratik dondurma makinelerine kolayca ulaşılabildiği gerekçesiyle, kitapta herhangi bir makine markası veya makinede nasıl hazırlanacağı bilgisi yok. Ayrıntılı olarak dondurma malzemesinin dondurulma işlemine kadarki aşamaları anlatılıyor, sonra "Karışımı dondurma makinesine alıp karıştırmaya bırakın" deniyor.
Dondurulmuş malzeme dört ana başlık altında sıralanmış. Bunlar, Dondurmalar, Ev yapımı sorbeler, Buzlu çubuk dondurmalar ve Dondurmalı tatlılar. 38 dondurma, 20 sorbe, 4 buzlu çubuk dondurma, 11 de dondurmalı tatlı tarifine yer verilmiş. Dondurmaların tamamına yakını geleneksel Türk malzemeleriyle yapılmış. Bu çizginin dışına çıkan iki tarif dikkatimi çekti. Bunlar da cheesecake ve tiramisulu dondurmalar.
Sorbeler doğal olarak meyvelerin adlarını taşıyor.
Sadece biri, Neslişah Sultan Sorbesi, söz konusu sultanın adını taşıyan limonata esas alınarak ve onun anısını yaşatmak üzere Şef Yunus Emre Akkan tarafından özel olarak hazırlanmış.
Dondurma ile servis edilen tatlı tarifleri kitabın en zayıf yanı. Kavunu oyup içine dondurma doldurmak ya da iki pötibör bisküvi arasına dondurma sıkıştırmanın 'tatlı' olarak nitelenemeyeceği ortada. Buna karşılık ev yapımı kornet tarifi, dondurmacıdan aldığı dondurmayı külahından, ısıra ısıra yemeye alışkın kişilere evlerinde de aynı keyfi yaşatacağı için olumlu.
Sonuçta bu kitap yılın en uygun döneminde piyasaya çıkmış ve benim gibi ev yapımı dondurma hayalini kuranlar için birebir.