Büyük sınavlardan geçtim ama mutluyum

Geçen yaz başında yaptığımız röportajda "Hissediyorum, Miş Miş benim için dönüm noktası olacak" demiş, heyecanına bizi de ortak etmişti. Zaman onu haklı çıkardı. Simge Sağın 2015'e damgasını vuran isimlerden biri oldu. Çok dinlendi, çok sevildi, geçen yılın bütün ödüllerini topladı. Yaz boyunca 300'e yakın konser verdi, imza günlerine katıldı. Ama tüm bu yorucu tempoya rağmen, Instagram hesabını takip edenler bilir, gecenin dördünde konser çıkışında ya da sabahın altısında havaalanında paylaştığı karelerde bile yüzünden gülümsemeyi hiç eksik etmedi. Şimdi bu ayın başında yayınladığı yeni single'ı Yankı'yla yoluna devam ediyor. Şarkıyı konuşmak için tekrar bir araya geldiğimizde gördük ki; şöhret Simge Sağın'ı bulutların üstüne çıkartmamış, aksine ayaklarının yere daha sağlam basmasını sağlamış.
- Miş Miş ile hayal ettikleriniz gerçekleşti mi?
- Daha fazlası oldu. Hiç alışkın olmadığım olaylar yaşadım. Taksiye biniyorum, radyoda şarkım çalınıyor, kıpkırmızı oluyorum. Bodrum'da bir kulüpte şarkının çalındığını duyuyorum. Şarkı orada bitiyor, diğer kulüpte başlıyor...
- Bu arada çok yoğun bir dönem geçirdiniz. Kaç konser verdiniz?
- Bu yaz 300 konseri geçmiştir. Bir haftada yedi-sekiz konser verdiğim oldu. Menajerlerim "Bu dönemi iyi yaşamamız gerekiyor. Herkes seni istiyor, yorulacağız ama değer" dediler. Herkese dokunduk, herkesle birlikte göbek attık. Ve şunu gördüm; Miş Miş insanları mutlu ediyor.
- Siz de yorgun ama mutlu görünüyorsunuz...
- Mülteci gibi yaşıyorum ama mutluyum. Bu işin bir parçası da uykusuzluk. Sabah uyandığımda bitik halde oluyorum. Ama bir işi severek yapınca vücut kendi kendine enerji ve direnç kazanıyor. İşime olan aşkım hiç bitmiyor. Beni o aşk ayakta tutuyor.
BAŞARI BU MU?
- "Bütün emeklerimin karşılığı işte budur" dediğiniz bir an yaşadınız mı?
- Yaşadım. Çok konser verdim, birçoğu kalabalıktı. Ama bir Berlin konserini var ki hiç unutamıyorum. Ne oluyor, dedim kendi kendime. Bir sahne düşünün, tam kulübün ortasında. Boks ringi gibi. Her tarafta insan vardı. Çok kalabalıktı. İçeri çok zor girdim, dışarı çok zor çıktım. Bir dünya starı gibi karşıladılar beni. "Simge Simge" diye bağırmaya başladılar.
- Şöhreti sevdiniz mi?
- Bilmem. Havaalanında çocuklar ellerinde cep telefonuyla yanıma gelip "Abla bu siz misiniz?" diye soruyor. Orada şöhreti anlıyorum. Hiçbir fark yok bunun dışında. Dolan mekanları, eğlenen insanları görmek mutlu ediyor beni.
- Bu iş nereye gidiyor diye yaşananları sorguladığınız oldu mu peki?
- Hastalandım, zatürre atlattım. Çok yoğun anlarda "Bu muymuş başarı?" dediğim oldu. Ama "Buymuş" cevabını da verdim kendime.
- Tüm bunları magazin sayfalarından uzak kalarak gerçekleştirebilmek de bir başarı olsa gerek, değil mi?
- Bana hep, "Magazin olmazsa olmaz" dediler, "Kendini şurada çektir, burada görün." Ben de şu yanıtı verdim: "Sıla bunu yaptı mı?" Yeni bir dönem başladı. Genç şarkıcılar çok güzel işler yapıyorlar. Hepimizin amacı güzel müzik dinletmek. Radyocular da önümüzü açıyor. Müzik eleştirmenleri yazılarında yer veriyor. Magazin sayesinde elbette iş alanlar oluyor. Ama ben öyle bir hayat yaşamıyorum. Bu yolu tercih etsem müziğe zaman harcayamam. Müzik yapamazsam sabun köpüğü gibi yok olur giderim. Hedef kitlem iyi müzik dinleyicileri. Bugün bu kadar yoruluyorsam, bunu 20 sene sonra şarkılarım cover'lansın diye yapıyorum.
- Korkularınız var mı?
- Korkularım var, bitmeyecek de. Bazı şeyleri çok zor elde ettim. Değerini ve daha iyisini yapmam gerektiğini biliyorum. Çünkü herhangi bir yanlışla tekrar geri dönebilirim. Sistem kötüyü içinde barındırmıyor, dışarı atıyor.
- Yeni single nasıl ortaya çıktı?
- Benim için korku çanları çalmaya başlamıştı. Çünkü beklenti o kadar yukarı çıktı ki; "Hadi bakalım bu kız şimdi ne yapmaya başlayacak?" denmeye başlandı. Ozan Bayraşa ile yaptığımız bir besteyi Gürsel Çelik'in altyapısıyla çalışmaya başladık. Sezen Aksu, Deniz Erten ve Ersay Üner gibi önemli isimlerle kolektif bir iş oldu.
- Yankı slow bir şarkı. Sesinizin güzelliğini ortaya çıkarmış...
- Yankı büyülü bir şarkı. Sezen Aksu da şarkıyı sevdi ve "Okumalarını beraber yapalım" dedi. Ben kafa sesi kullanırdım, Sezen Hanım göğüs ve kafayı birlikte kullanmayı öğretti. Kendisi büyük bir okul. Her defasında yanına gidip "Ben bugün bunu öğrendim, şunu öğrendim" diyerek çıktım stüdyodan.
- İleride albüm çıkarma planları var mı?
- Evet, var ama öncesinde iki single daha yayınlamayı planlıyorum. Ozan'la bir şarkıyı en az altı ayda yapıyoruz. Çok uğraşıyoruz. Albümü yapmamız altı yıl sürebilir.
BABAM ARKADAŞIMDI
- Müzik olmasaydı ne yapıyor olurdunuz?
- İç mimar olurdum.
- Resim yapmaya devam ediyor musunuz?
- Evet, en son bir merdiven yaptım, üzerine de bulut çizdim.
- Ruh halinizi mi yansıtıyor? - Babamı kaybettim yakın zamanda. Onu düşünerek çizdim. Bir merdiven olsa, o merdiveni çıkınca oradakilerle karşılaşsak gibi..

- Çok acı bir olay yaşamışsınız...
- Ben hem babamı hem de arkadaşımı kaybettim. Bazen heyecanlanıyorum, elim hâlâ cep telefonuna gidiyor. İnsan özlüyor. Ama ben ölüme de güzel gözlerle bakmayı öğrendim. Ölümün bize kötü bir şey olduğu öğretiliyor. Ben çocuğumu böyle yetiştirmeyeceğim. Ölüm bir gerçek. Ölümü en iyi şekilde anlatmak gerekiyor. Mesela Aborjinler'de biri doğduğunda ağıtlar yakılıyor, öldüğünde danslar ediliyor. Çünkü beden dünyada acı çekiyor.
- Ani bir kayıp mıydı?
- Hayır. Sağlığı kötüye gitmeye başlamıştı. Yaşasaydı çok acı çekecekti. Ben bir de çok babacıydım. Ölümüne kendimi hazırladım çünkü biliyordum. Altıncı hissim çok kuvvetlidir. Depremi bile hissederim. Ve hayatımda en güçlü olduğum an babamı kaybettiğim gündü. Çünkü sahneye çıkıp şarkı söyledim. Ağırdı. Ağlayamadım. Şimdi hiç alakasız yerlerde, uçakta, sokakta, durduk yerde bana patlamalar geliyor.