Uzun boylu kadına partner yok!

Yağmur Aydan, Kehribar dizisinde Gürkan Uygun'un canlandırdığı karakterin yeğeni rolünde. İlk oyunculuk deneyimi. Bu yılın Best Model of Turkey birincisi. Yarışmanın hemen ardından hem film hem de dizi teklifi aldı. 22 yaşındaki çiçeği burnunda oyuncuyla yarışma sürecini ve diziyi konuştuk...
- Sizin hikayeniz nerede başlıyor?
- Doğma büyüme Adanalıyım. Babam müteahhit, annem ev hanımı. Dört kardeşiz.
- Büyük aile oluşunuz ne kattı hayata bakış açınıza?
- Büyük bir aileden gelmenin vermiş olduğu bir paylaşımcılık var bende. İnsanlara yardım etmek, kendimden alıp vermek en belirgin özelliklerimden. Dört kardeşiz ve babam her zaman arkamda. Maddi manevi hiçbir desteğini eksik etmez. Sağlam adımlar atmama yardımcı oluyor bu durum.
- Adana'da kendi halinde yaşayan bir genç kızken, nasıl oldu da bir yarışmaya uzandı yolunuz?
- Liseyi bitirdikten sonra İstanbul'da reklamcılık bölümünü kazandım. Ama çizim yeteneğim var ve güzel resim yaparım. Bu yeteneği değerlendirmek için bir kez daha sınava girdim ve moda tasarım bölümü kazandım. Reklamcılığı bırakıp moda tasarımı okumaya başladım. Şu an üçüncü sınıf öğrencisiyim. Best Model of Turkey yarışmasına mankenlerle iç içe olmak, modaya o gözle bakmak, modacıları daha yakından tanımak istediğim için katıldım. Sınıftaki arkadaşlarım sürekli "Çok uzunsun, zayıfsın" diyorlardı. Güzellik yarışmasına girmem için teşvik ediyorlardı. Bir arkadaşımın abisi bir önceki best model'dı ve bu yarışmayı önerdi. Bana da cazip geldi, daha önce bu yarışmaya katılanları incelemeye başladım. Epey arşiv karıştırdım, bir eksiğim ya da fazlam varsa bilmek istedim. Yarışmaya başvurmuştum ama iddialı değildim. Yarı finale kaldığımı öğrenince şaşırdım.
MAYOYLA PODYUMDA YÜRÜYEMEZSİN
- Aileniz nasıl karşıladı bu yarışmaya katılma isteğinizi? - Babama söylerken çok zorlandım. Sabah akşam dua ettim babam izin versin diye... Çünkü babam "Hayır" derse olmazdı. "Sen mayoyla podyumda yürüyemezsin" derse buna verecek bir cevabım yoktu. Ama hayır dememesi için "Babacığım" diye başlayan uzun bir metin yazdım... Zaten "Babacığım" dediğimde arkasından bir istek geleceğini bilir. Yarışmaya moda tasarımcılarının arasına girebilmek için katıldığımı anlattım. Babam da bu konuşmanın üstüne birkaç saniye durdu. O an iş bitti dişe düşündüm. Adanalı bir baba sonuçta, "Hayır" demesi garanti. Ama "Olur" dedi. Sanırım kazanamayacağımı düşünmüştü. Ve jüri karşısına çıktım. Beğenilmiştim ama bir küçük sıkıntı vardı: o güne kadar kendimi zayıf sanıyordum, kilolu olduğumu öğrendim, 10 kilo vermemi istediler.
- Kaç kiloydunuz ki?
- 58 kiloydum. 1.78 boyundayım. Ama yarışmaya katılan kızların hepsi incecikti. Benim bileğim o kızların kolu gibiydi... O derece bir zayıflıktan söz ediyorum. Haliyle ben kilolu görünüyordum. Başladım zayıflamaya, 10 kilo verdim ama ilk sene yarışmayı kazanamadım, gelecek vaat eden seçildim. Finale kalmayı bile beklemediğim için bu sonuca çok sevinmiştim.
- Yarışmaya katılan kızların ruh halleri, yaşadıklarından biraz sözeder misiniz...
- Herkes birbirine dost ama düşman. Rakibiz sonuçta. Kimseyle çok samimi olamıyorsun ama kimseye de kötü davranmıyorsun. Bir haftalık o kamp süreci içinde herkes o kadar az yiyor, içiyor, o kadar çok spor yapıyorki... Herkes çok agresif çünkü açlar. Otelde açık büfede şahane bir akşam yemeği çıkarıyorlar ama biz ceviz, salatalık, domates yiyoruz. Gözlerimiz doluyordu yemeklere bakarken. Kimse yemediği için birinin çıkıp açık büfede kendini kaybetmesi mümkün değildi. Benim için çok zor oldu çünkü Adanalıyım ve kebap diyarından geliyorum. Çok zorlandım. Oda arkadaşıma bakıyordum, açlık sınırında... "Şimdi benim yemek yemem doğru olmaz" deyip aç oturuyordum (gülüyor). O dönemdeki fotoğraflarıma bakıyorum: göz altlarım çökmüş, elmacık kemiklerim çıkmış... Ama yarışmada erkeklerin işi daha zor. Çünkü kızlarda hafif balıketi bir nebzeye kadar olabiliyor ama erkeklerin gram yağları olmaması gerekiyor. Çünkü görünüyor, onların kaslarının belirgin olması bekleniyor. Sıkı kuralları vardı anlayacağınız...
- Bir sene sonra tekrar yarışmaya girdiğinizde nasıl bir hazırlık yaptınız?
- Tüm kazananların listesini çıkardım, onların da ilk seferde kazanamadıklarını, önce gelecek vaat eden kategorisinde ödül aldıklarını fark ettim. Bunu anlayınca hazırlanmaya başladım. İyi yürümeye odaklandım. Çünkü ilk topuklu ayakkabımı yarışmanın yarı finalinde giymiştim, haliyle yürüyüşüm iyi değildi. Bileğim bile burkuldu o süreçte. Bir yıl boyunca topuklularla gezdim. Ayaklarım nasır tuttu, arkaları kanadı. Hazırlandım yani... Bir tek sıkıntım vardı: benim boyum geçmiş dönemde yarışmayı kazanan kadınlar kadar uzun değildi. Buna rağmen birinci oldum. Başladım ağlamaya... Bu yarışmadan önce, birinci olan kızların ağladığını gördüğümde "Zorla ağlıyorlardır" diyordum. Meğer öyle değilmiş. Bu benim için büyük bir basamaktı ve iyi değerlendirmem gerekiyordu.
- Yarışmada birinci olan erkekler oyunculuğa geçiş yapıyor ama kızlarda durum böyle değil. Siz oyuncu olmaya nasıl karar verdiniz?
- Kızların oyunculuk istememesinin nedeni boyları. Çünkü best model seçilen kızların büyük bölümü 1.85'in üstü. Kadraja sığamama durumu oluyor, partner bulamıyorlar dizide oynayacak. Kadın yarışma birincisi ama oyuncu olamıyor. Tüm best model seçilen kadınların kaderi bu. Boyumun kısa olması yapım şirketleri nezdinde bana avantaj kazandırdı. Yani geçmiş Best Model kızlarının bir eksiği yok, benim eksiğim var: boyum. Kara kaşlı, kara gözlü Türk tipi olmam da avantajımdı. Yapım şirketinde beni gördüklerinde bu özelliklerimle ilgi çektim ama bana deneme metni gönderildiğinde çok çalıştım. On gün boyunca, aynanın karşısında, gözüm açık, gözüm kapalı, yürürken, otobüste, o role çalıştım. Demek ki iyi bir deneme çekimi oldu ki beni seçtiler.