Elif öğretmenlere selam olsun

Doksanlı yılların ortaları, birinci sınıftayım.
Su çiçeği çıkarmışım evden çıkamıyorum.
İstanbul puslu, kış...
Hava kirli, sis kokuyor.
Annemin atkımı sıkı sıkı bağlayıp açmamam için tembihlediği günler...
Akşam üzeri buğulanmış pencereyi açar, yeni öğrendiğim kelimeleri oraya yazardım.
Aynı saatte hep o kadın geçerdi.
Adımları hızlı, koşar gibi, ama koşmuyor.
Omzundan eteğine sarkan çantası ve elinde filesi İstanbul gibi o da gri...
Böyle aceleyle nereye gidiyor diye düşünürdüm.
Ama çocuk aklım bunu çabuk unutur, filesinin içindekilere dalardı.
Her gün muz olurdu.
Demek ki fakir değildi.
Zengin bile sayılabilirdi.
O en pahalı kırmızı paketli çikolatalardan da vardı.
Köşeyi dönene kadar gözüm filedekilere takılırdı.
Ama içime en çok o telaş ve endişe dolu adımlar işlemiş olacak ki, zaman içinde kendimi o kadına benzerken bulduğum çok olurdu. Yıllar sonra ben üniversiteli bir gençken tesadüf eseri karşılaştık o kadınla.
Annemle sohbet ederlerken, ben yüzündeki derin çizgilerle 90'lı yılların sis kokulu, gri adımları arasında gidip geldim.
Öğretmen olduğunu, çalışırken çocuklarına bir komşumuzun baktığını öğrendim.
O gün o telaşın sebebini öğrenmiştim ama anlamamıştım.
Şimdi çok iyi anlıyorum.
Koşar adım nereye yetişmek istediğini, endişeyle karışık özlemi, filenin içinde taşıdığı vicdanını her sabah evden çıkarken sevgisiyle hayat şartlarının karışıp griye boyadığı yüzünü...
Seni bugünkü aklımla, anne yüreğimle ancak anlıyorum Elif Öğretmen.
Çalışan çalışmayan hiç fark etmez Tüm annelerin, hayat boyu kaygıyla dolacak yüreklerin Anneler Günü kutlu olsun.
Doğum izninin dört aydan altı aya çıkartılması için güzel bir gün...
Sevgiyle...